Recensie Bougainville

Bougainville is samen met Quissama gebundeld in Verre Paradijzen en omdat iemand mij Quissama getipt had en dat niet als apart boek in de bibliotheek was te verkrijgen, heb ik ook Bougainville gelezen. Als voorafje van Quissama, was het een prettige verrassing. Zuurzoete belevenissen van een Nederlandse diplomaat in het Bangladesh van net na de oorlog met Pakistaan. Hongersnoden en overstromingen. Bizar is het om te lezen dat een Zweedse diplomaat in de problemen komt:
Ole had moeilijkheden. In een telegram uit Stockholm las hij dat er een vliegtuig onderwerg was om in Bangladesh kindertjes op te halen. Had er niet in de kranten gestaan dat het Pakistaanse leger honderdduizenden Bengaalse vrouwen had verkracht alvorens het land te verlaten? En nu was het meer dan een jaar later, nietwaar, en adoptieverenigingen overal ter wereld hadden meegerekend en charterden vliegtuigen.
Maar die arme Ole kan nauwelijks kindertjes vinden, want:
De Pakistanen waren dan misschien al naaiend uit Bangladesh geretireerd, veel productieve schoten waren daarbij in verhouding niet gelost. Geen honderdduizenden, geen duizenden, misschien enige honderden, althans, veel kinderen waren er niet aangemeld en het beroerde was bovendien (had men hem bij de rampenclubs gezegd) dat je niet aan de in '72 geboren Bengaaltjes kon zien dat hun vader tot de verslagen overheersers had behoord.

Maar eigenlijk gaat dit boekje niet echt over de perikelen van de diplomaat Bo in Bangladesh begin jaren zeventig. Het gaat over (Edouard Douwes Dekkers invloed op) de vader van zijn jeugdvriend Tommy Vaulant, over zijn jeugdvriend en over hemzelf. Wat dreef en drijft ze bij het maken van keuzes. En wat is de rol van het toeval of het noodlot?

Het was voor mij een aangename kennismaking met de schrijver Springer en smaakt naar meer. Gelukkig voorziet Verre Paradijzen daarin .