Eén ondoordacht moment ...

Lang niet iedereen heeft, zoals Henry Hayden, het geluk om iemand tegen te komen die hem accepteert zoals hij is. Henry wel. Henry heeft Martha gevonden.

Zij leren elkaar kennen in de nacht voor zijn zesendertigste verjaardag en brengen die met elkaar door. Net als Henry op het punt staat om er 's morgens stilletjes vandoor te gaan, vindt hij onder het bed, terwijl hij op zoek is naar zijn linkersok, een in bakpapier gewikkeld manuscript. Zwijgen strookt niet met de menselijke natuur, zo luidt de eerste zin van het manuscript en direct ingepakt leest Henry in één ruk het verhaal uit. In plaats van, zoals gebruikelijk, het appartement uit te sluipen voorzien van geld en andere spulletjes, besluit Henry bij Martha te blijven. Martha vindt het prima.
Henry doet het huishouden, knapt hier en daar wat aan het huis op en Martha doet wat ze altijd al deed: 's nachts schrijven, tot de middag uitslapen en dan zwemmen. Henry vraagt en krijgt haar toestemming om het manuscript naar diverse uitgeverijen op te sturen, maar alleen als hij zichzelf als de schrijver ervan voordoet. Literatuur interesseert me niet, zegt Marta, ik wil alleen schrijven.

Nu, jaren later, staat Henry bekend als schrijver van diverse bestsellers. Samen met Poncho, de hovawart, en Martha bewoont hij een schitterend buiten vlakbij een dorpje aan de kust. Zijn, of eigenlijk Martha's prachtige, welgevormde, naar lelietjes van dalen geurende redacteur Betty is zijn maîtresse en met de eigenaar van de uitgeverij is hij persoonlijk bevriend. In het dorp heeft hij een Servische visser leren kennen waarmee hij goed kan opschieten. Het leven is, kortom, buitengewoon plezierig voor Henry en Martha.
Maar dan meldt Betty dat ze zwanger is, klaagt Martha over een marter onder het dak en besluit Henry koelbloedig, maar tamelijk ondoordacht om de problemen rigoureus op te lossen. Helaas zijn noch de marter, noch Betty, noch Martha van plan om mee te werken aan een goede afloop, zodat Henry al zijn aalgladde talenten moet gebruiken om dat ene moment van onachtzaamheid te overleven.

Dat Sascha Arango veel voor radio, tv en film heeft geschreven is te merken aan de wijze waarop hij situaties en omgevingen beschrijft: met grove kwaststreken worden levendige, kleurrijke scènes opgeroepen waarin personages optreden die net voldoende zijn uitgediept om de aandacht vast te houden. Het levert een onderhoudend, vol vaart geschreven verhaal op, waarin Poncho degene is die het meest ontroert. Hij weet van niks en is tegen iedereen even aardig. Dat kan van de rest van de spelers niet gezegd worden.
In tegenstelling tot wat er op de achterflap wordt gesuggereerd gaat De waarheid en andere leugens meer over mensen met hun slechte én goede kanten en de grijze gebieden daartussen en over hoe ervaringen je maken tot wie je bent, dan over het grijze gebied tussen waarheden en leugens. Wie op zoek is naar het laatste komt bedrogen uit, maar wie zoekt naar een vlot geschreven, spannend verhaal met in de hoofdrol een overlevingskunstenaar, vermaakt zich vast en zeker prima met Sascha Arango's debuutroman.