Sterk pakkend début

Toen uitgeverij Pluim me vroeg of ik dit boek wou lezen was ik onmiddellijk geïnteresseerd. Vooral door Elias en zijn rol die hij in het gezin opneemt. Ik begon met goede moed te lezen maar had al snel door dat dit allesbehalve een leuk leestocht zou worden. Het verhaal is bij tijden zo hard en rauw, zo ongelooflijk ruw en vol emotie en verdriet. 

De liefde tussen Elias en zijn broertje met down is zo mooi en ontroerend. Het contrast met de vader kan niet groter zijn. Elias is 12 maar heeft meer gevoel en is veel volwassener dan menig 18 jarige. Hoe hij het huishouden en de zorgen overneemt zonder daar ooit maar voor bedankt te worden, hij wordt er zelfs nog voor gestraft, want wat er ook gebeurd Elias heeft het wel gedaan.

Elias vindt zijn toevlucht een paar straten verderop, in het houten huis van een ouder echtpaar. Er ontstaat een band tussen hem en Eva, aan wie hij zijn thuissituatie toevertrouwt. Haar huis wordt zijn droomland, dé plek waar hij hoopt voor altijd te blijven. Als op een dag de kinderbescherming bij het gezin op de stoep staat blijkt alles waar Elias zijn hoop op had gevestigd een illusie. Want alweer blijkt dat dromen van een thuis alleen maar een droom blijkt te zijn. 

Een ongelofelijk mooi een aangrijpend debuut