Mysterieus van begin tot einde

O jee. Ik heb geen idee hoe ik deze recensie moet starten. Mijn hoofd zit vol met woorden, gedachten en gevoelens die ik je wil vertellen. Maar ik heb gewoon het gevoel dat niets wat ik hier schrijf daar recht aan doet. "Very bad Kings" is verreweg het meest mysterieuze, wenkbrauwtrekkende en Wat is hier aan de hand boek dat ik dit jaar gelezen heb.

Het verhaal begint meteen vol spanning, boeide me vanaf pagina één en straalt vanaf het begin zo'n mysterieuze en donkere sfeer uit, die me omver blies. Wonka’s schrijfstijl is geweldig. Maar de personages zijn in mijn ogen absoluut het meest fascinerende aan het hele verhaal. Ik vind Mabel gewoon geweldig! Ze onderscheidt zich vanaf het begin van de massa, laat zich er niet door uit het veld slaan, is een absolute vechter en de beste... Ze wordt gewoon altijd onderschat. Ze wordt door anderen "naïef" genoemd, maar geloof me, dat is ze zeker niet (of toch wel af en toe). En haar ontwikkeling in dit eerste deel was mega, daarom ben ik des te meer benieuwd wat ons te wachten staat.

En dan hebben we nog de 5 Koningen... Mijn favoriet is toch wel Sylvian. Hij is zo anders dan de andere koningen. Hij probeert Mable te beschermen, tegen de anderen en tegen zichzelf. Maar hij heeft ook twee gezichten en wauw, ik kijk er naar uit om hem hopelijk nog beter te leren kennen, want het monster dat hij erin verbergt zou ook best interessant kunnen zijn.
Harper is ook een personage dat veel vragen oproept. Is ze te vertrouwen? Ja? Nee? Misschien? Wat is haar doel?

Het verhaal zelf was van begin tot eind zo spannend en boeiend dat ik het boek niet kon wegleggen. Vooral van de tweede helft werd ik gek, ik had het boek wel eens tegen de muur gegooid, of gewoon een klap op de Kings. Het mooiste aan het boek is simpelweg dat ik het gevoel had dat ik er gewoon helemaal niets van begreep. Je leest. Je hebt een theorie. Op de volgende pagina wordt precies dit weer kapot geslagen en gaat het broeden verder. De onwetendheid maakt dit hele verhaal zo fascinerend en je wilt gewoon elk woord in je opnemen omdat je het gevoel hebt dat je iets belangrijks mist.