Geen fijn slot

Het laatste deel van de Witte Stad trilogie wordt ook voorgelezen door Sander de Heer. Dit deel vond ik het minst leuk van de drie. In dit boek spelen zich drie verhalen af: één deel speelt zich af in het jaar 1192. Hier wordt de sage van de langlevenden verhaald. Een tweede deel is het onderzoek van Kraken dat zich richt op de moorden die plaats vinden en die een link lijken te hebben met het boek 'De heren van de tijd'. Een derde deel gaat over het privéleven van Unai López de Ayala (Kraken), Alba en Estíbaliz.
De moorden en de oplossing ervan zijn erg ver gezocht. Regelmatig word je als lezer op het verkeerde been gezet, helemaal als je niet meer weet of Ramiro Alvar Nograro of Alvar Nograro de persoon met DIS is. De sage sprak mij helemaal niet aan. Het leukst was het nog te lezen over Deba, grootvader, Unai, Alba en Estíbaliz en hun leven in Vittoria.
Met de sage van de langlevenden wilde de schrijfster vertellen dat Unai en Ramiro dezelfde voorouders hebben. Ze schrijft zelfs dat het een van de grootste genoegens van de auteur is geweest om dat aan te tonen. Dat genoegen was niet bepaald wederzijds.
Jammer dat de trilogie op deze manier wordt afgesloten.