Mokerslag

Fonkelend van woede. De kracht van de boosheid van vrouwen door Soraya Chemaly

‘Een boek als een strijdkreet.’ volgens The Guardian en dat klopt volledig. De cover (mooi) dekt echt de lading.

Fonkelend van woede is een feministisch, activistisch, strijdvaardig boek. Chemaly heeft dit dikke boek (416 pagina’s) vol feiten, data en cijfers gestopt wat het indrukwekkend boeiend en gedetailleerd maakt. Niet altijd even makkelijk om te lezen maar wel heel hard de moeite waard, dus bijt even door. Het is een vuistdikke mokerslag. (Met bijna 100 pagina’s bibliografie voor wie zich nog meer in het onderwerp wil verdiepen.)

We leven in een heel binaire wereld en iedereen die meisje is / is geweest zal beamen dat wij worden opgevoed met de boodschap om vooral nooit boos te zijn want dat past niet, dat staat lelijk, jaagt vrienden weg,… Boos klinkt als iets dat we absoluut, ten alle tijden, moeten vermijden. Soraya moedigt ons juist aan om boos te zijn. (En geloof me, na het lezen van dit boek ga je boos zijn.)
Ze wil ons boosheidsbekwaam maken. Omdat mensen die nooit boos worden ziek worden, figuurlijk maar ook letterlijk (best eng om te lezen). Ze gelooft er ook oprecht in dat boosheid de weg naar verandering kan zijn. En dat hebben we heden ten dage wel heel hard nodig; dus lees dit boek.

Vrouwen hebben het nog steeds hard te verduren, al wordt dat heden ten dage vaak (door mannen) ontkend en (door vrouwen) vergeten. De cijfers in dit boek in verband met verkrachting, ongelijke lonen, verkozenen in de politiek, geweld binnen het gezin, onveiligheid op straat, #metoo,… liegen er niet om. Al deze dingen wist ik wel al / had ik wel al eens gehoord maar alles bij elkaar is het echt om kotsmisselijk en fonkelend van woede van te worden.

Het wordt dus tijd om onze boosheid uit te spreken, te tonen, toe te laten. Gaat dat makkelijk zijn? Nee. De online bedreigingen bijvoorbeeld voor vrouwen die hun mond durven open doen zijn angstaanjagend.

Fonkelend van woede is geen hapklare brok en soms is het makkelijker om je kop in het zand te steken, ervaringen en feiten te verdringen. Maar na dit boek ga je voelen dat er een lucifer is afgestreken, er gaat een vuurtje wakkeren, een boos vlammetje. En dat is goed. Laten we allemaal samen dit boek lezen (vrouwen én mannen) en ons vuur laten oplaaien. Samen boos op weg naar een betere wereld.
Merci Soraya voor dit moedige, boeiende, actuele, noodzakelijk boek.