Lezersrecensie
Bibi schiet raak!
In een groen knollenland. Een schotschrift tegen de jacht. Door: Bibi Dumon Tak.
Wat een boek, wat een vrouw!
Ik eet al jaren geen vlees meer, onze poezen komen uit het asiel en ik voeder de vogels en egel in onze tuin. U kan wel raden dat ik niet echt fan ben van de jacht. Om het zachtjes uit te drukken.
Hoewel ik geen fan ben wist ik er niet veel van. Dat is door dit boek veranderd, en niet in positieve zin. Wat een enge, louche, gemene, sekteachtige, subsidiegeldopslorpende bende is me dat. Langs de ene kant spreken ze van ‘het haas’ en ‘de konijn’, langs de andere kant noemen ze jacht beheer en als drijfjacht verboden wordt noemen ze het jacht met beperkte bewegingsvrijheid. Aan alles passen ze een mouw, ze draaien en kronkelen, lobbyen en passen zielige trucjes toe om dieren toch maar voor hun geweer te krijgen.
In een groen knollenland is (door de hardheid van het onderwerp) geen fijn boek om te lezen, gelukkig is daar de humoristische stijl (met de nodige vloeken en krachttermen) van Bibi om het boek te kunnen doorploeteren. Zij schrijft zoals niemand anders dat had kunnen doen: vlammend, vol juridische informatie, bloederig, bevlogen en gepassioneerd. Aan alles merk je hoe het haar raakt, en jij lezer, wordt mee geraakt.
De Nagekomen berichten op het einde van het boek brengen toch enkele lichtpuntjes, oef. Ik vraag me af of er een jager moedig genoeg is om dit schotschrift te durven lezen, desnoods met zijn ‘stoere camouflagepak’ aan. Waarschuwing aan die jager: tijdens het lezen uw wapen opbergen, opdat u het uit pure schaamte niet op u zelf zou gebruiken.
Hulde aan Bibi Dumon Tak!
Wat een boek, wat een vrouw!
Ik eet al jaren geen vlees meer, onze poezen komen uit het asiel en ik voeder de vogels en egel in onze tuin. U kan wel raden dat ik niet echt fan ben van de jacht. Om het zachtjes uit te drukken.
Hoewel ik geen fan ben wist ik er niet veel van. Dat is door dit boek veranderd, en niet in positieve zin. Wat een enge, louche, gemene, sekteachtige, subsidiegeldopslorpende bende is me dat. Langs de ene kant spreken ze van ‘het haas’ en ‘de konijn’, langs de andere kant noemen ze jacht beheer en als drijfjacht verboden wordt noemen ze het jacht met beperkte bewegingsvrijheid. Aan alles passen ze een mouw, ze draaien en kronkelen, lobbyen en passen zielige trucjes toe om dieren toch maar voor hun geweer te krijgen.
In een groen knollenland is (door de hardheid van het onderwerp) geen fijn boek om te lezen, gelukkig is daar de humoristische stijl (met de nodige vloeken en krachttermen) van Bibi om het boek te kunnen doorploeteren. Zij schrijft zoals niemand anders dat had kunnen doen: vlammend, vol juridische informatie, bloederig, bevlogen en gepassioneerd. Aan alles merk je hoe het haar raakt, en jij lezer, wordt mee geraakt.
De Nagekomen berichten op het einde van het boek brengen toch enkele lichtpuntjes, oef. Ik vraag me af of er een jager moedig genoeg is om dit schotschrift te durven lezen, desnoods met zijn ‘stoere camouflagepak’ aan. Waarschuwing aan die jager: tijdens het lezen uw wapen opbergen, opdat u het uit pure schaamte niet op u zelf zou gebruiken.
Hulde aan Bibi Dumon Tak!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Els Van Haute
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
