Yes, merci!

Kinderen krijgen is optioneel. Door: Marloes De Vries.

Een boek naar mijn hart! Met veel roze, yes!

Dit is niet het eerste Nederlandstalige boeken over kindvrij zijn; Jantine Jongbloed en Liesbeth Smit gingen De Vries al voor maar Kinderen krijgen is optioneel is wel het allermooiste, bij uitstek! De combinatie schrijver-tekenaar die in Marloes De Vries zit komt hier geweldig tot zijn recht. De cover is prachtig maar de Inspirerende Vrouwen galerij op de binnenkaft maakte me stapelverliefd. Wat een mooie ode.

Het oog wil ook wat maar het is de inhoud die telt natuurlijk. En ook de inhoud is raak. Als slachtoffer van een gewapende overval en de posttraumatische stressstoornis die ik eraan overhield heb ik geen kinderen. Kort gezegd. Niet omdat ik te veel last heb van mijn trauma (ook wel natuurlijk) maar wél omdat ik daarna in therapie ging. En daar de belangrijkste les ooit leerde: ik mag kiezen wat IK wil. Ik heb een KEUZE.

Daarom is de titel (en de daarbij horende) inhoud van dit boek ook zo goed, Marloes slaat de nagel op zijn kop: kinderen krijgen is een OPTIE. Maar zo voelt het (onbewust) vaak niet. Door de wereld waarin wij leven is het makkelijk mee te stappen in het stramien dat de meeste mensen blindelings volgen. Ik had misschien ook het geëffende pad gevolgd, ware het niet dat ik een wake-up call kreeg.

Marloes De Vries werkte lang aan dit boek en dat zie en voel je. Ze biedt naast heel wat feiten en geschiedenis (én mooie tekeningen) ook heel persoonlijke verhalen van andere bewust kindvrijen én van haarzelf. Heel moedig én inspirerend. Door dit boek voel ik me lid van een coole club, dikke merci daarvoor Marloes! En ja, ik ben het met Marloes eens: mensen met kinderen hoeven niet geshamed te worden (mijn woorden) maar ik voel me toch wel vereerd tot die 20 procent geweldige kindvrije vrouwen te horen.

Dit boek is een pamflet voor vrije keuze, een aanklacht tegen het niet aanbieden van opties, een hart onder de riem, een streling voor het oog, voer voor munitie (handig bij lastige vragen tijdens de eindejaarsfeestjes), een ode aan moedige vrouwen die het pad durven verlaten en stoere mensen die een eigen pad volgen zonder op een kaart te kunnen vertrouwen, én bovenal een warm bad voor ons, die 20 procent.

Dank, dank, dank Marloes De Vries!