08/08

Mijn belofte aan jou door Colleen Hoover

‘#1 New York Times-bestsellerauteur’ staat er op de cover en dat staat er niet zo maar. Hoover schrijft boek na boek, en elk boek verkoopt als zoete broodjes. Met rede.
Haar verhalen zijn geen moeilijke literaire pareltjes, het zijn boeken die vlot weglezen en daarnaast ook telkens een gevoelige snaar weten te raken. Niet door overdreven sentimenteel te zijn maar wel door levensechte personages neer te zetten. De hoofdpersonen en dialogen lijken telkens uit het leven gegrepen, het zouden je buren kunnen zijn. Zo ook in Mijn belofte aan jou.

Graham en Quinn’s verhaal begint met ontrouw. En hoewel dat heel negatief klinkt is dat het begin van iets moois. En dat blijft het ook, totdat blijkt dat Quinn niet zwanger kan worden. Wat er dan allemaal wel en niet gebeurt is soms hartverscheurend mooi en soms immens triest. Door hoofdstukken die afwisselen tussen ‘nu’ en ‘toen’ krijgen we een volledig beeld op een sprookje dat langzaamaan uitdooft.

Als bewust kinderloze kon het verhaal niet verder van mij afliggen en toch werd ik geraakt door de pijn en het verdriet van Graham en Quinn. Dat zegt wat over het schrijftalent van Colleen. Elk boek van haar is raak. Het éne onderwerp kan je beter liggen dan het andere maar haar personages beklijven stuk voor stuk. Een nieuwe Hoover kan je blindelings aanschaffen: je weet dat je een paar uur weg van de wereld gaat zijn én dat je de zakdoeken binnen handbereik moet houden ;)