Raakt je diep!

Vrouw, wildevrouw, wijze vrouw. Door: Eva De Groote.

Enkele jaren geleden las ik Grond, van Eva. Dat raakte me, ik recenseerde het en Eva onthield dat. Bij het verschijnen van Vrouw, wildevrouw, wijze vrouw vroeg ze of ze me een exemplaar mocht sturen en ik zei gretig ja. Grond deed iets met me, het raakte me intuïtief. Ik schreef daarom een positieve recensie, hoewel het boek me soms ook een beetje een lastig gevoel gaf. Een gevoel waar ik de vinger niet op kon leggen dus daarom schreef ik daar niet over.

Vrouw, wildevrouw, wijze vrouw raakt me ook en zonder dat lastige gevoel. Is het misschien omdat dit boek in eigen beheer is uitgegeven? Is het daardoor nog sterker, kwetsbaarder, meer voedsel voor de ziel, meer Eva? Ik denk het wel.

Boeken in eigen beheer uitgegeven zien er vaak toch een beetje minder ‘gelikt’ uit; de vormgeving is minder strak, de cover niet zo mooi en soms staan er nog typ- en schrijffouten in - in ‘echte’ boeken van uitgeverijen soms ook hoor- . Dit boek heeft niets van dat alles. Het is ‘af’. Qua cover, vormgeving, schrijfwerk én verhaal.

En wat een verhaal. Het raakte me vanaf de eerste pagina. Autofictie van de bovenste plank. Literatuur zoals ik het zo graag lees: geweldig goed geschreven, eerlijk, zonder een blad voor de mond, intens persoonlijk én maatschappelijk relevant. Herkenbaar ook. En niet alleen voor mij. Het gaat over vallen en weer opstaan, zoeken, (niet willen/durven) vinden, jezelf overgeven, openstaan. Recht krabbelen na een burn-out, vol woede worstelen, van verdriet neerzijgen, naakt in een meer springen en voelen dat je leeft, op je rug tussen de bomen liggen en verbinding met de aarde voelen. Maar ook je lichaam en hoofd voelen veranderen door de premenopauze, je overgeven aan oude wijsheden en rituelen (druïdisme, ayahuasca, een zweethutceremonie, …) - Allemaal dingen die ik ook wil proberen maar (nog) niet durfde. -

De Groote is moedig in haar werk, leven én schrijven. Ze durft in de spiegel te kijken, letterlijk én figuurlijk. Wat ze ziet deelt ze met ons in de vorm van een cyclus, het Jaarwiel. We leven allemaal met eb en vloed (niet enkel vrouwen) maar moeten ons in een lineair georiënteerde maatschappij staande zien te houden schrijft ze; wat echt een eyeopener was voor mij.

Het boek is een kijkje in haar hoofd, hart en ziel. Het opent jouw hart en ziel en hoofd als lezer. Haar route inspireert. Dit boek kan je leven veranderen. U weze gewaarschuwd. Er is ook een bijhorende audioreeks, die ga ik nu ook luisteren. En ik kijk al uit naar een volgend boek van Eva De Groote. Dikke merci om dit moois met mij te delen Eva!