Fragmenten van een leven

Hoe hij doodging, snap je pas aan het eind van het boek. Welke invloed zijn leven had op de mensen in zijn omgeving lees je in ieder apart hoofdstuk van de rouwenden. Gevoelens die je soms als lezer meevoelt door de manier waarop Zantingh schrijft, maar ook vaak blijft het oppervlakkig. Soms blijken die afzonderlijke verhalen elkaar even te raken, maar helaas is dat slechts vluchtig en met weinig diepgang. Hierdoor blijft de lezer aan het eind van het boek met losse eindjes zitten en een gevoel van anticlimax. Een boek goed van opzet, maar te fragmentarisch uitgevoerd om een topper te zijn.