Nesser is een Zweed, maar zijn verhalen spelen zich af in een zelfverzonnen omgeving: namen van personen en locaties zijn een mengelmoes van Zweeds, Duits, Nederlands en Frans. De mooie karaktertekeningen zijn echter onmiskenbaar Scandinavisch.

Hoofdfiguur Van Veeteren, een rustige oudere man over wiens privéleven je weinig te weten komt, doet dan weer denken aan de goeie ouwe Maigret. Nessers schrijfstijl - korte zinnen, geen enkel overbodig woord - zal sommigen niet aanspreken, maar het credo 'less is more' is wat mij betreft hier wel van toepassing.

Het zijn al deze elementen die Het vierde offer meerwaarde geven. Het verhaal zelf is minder sterk: de oplettende lezer voelt al snel aan in welke richting de dader gezocht moet worden. Toch een heel bijzonder boek.