Lezersrecensie
Aanrader
Ik las De Stad van Verlossing van Marie Maravilla, deel 3 uit de Toxic Paradijs-serie.
Het verhaal draait om Nikki, die door haar vader wordt gedwongen tot een huwelijk met een leider van de Bratva. Dankzij een subliem plan weet ze hem achter te laten bij het altaar. Sindsdien leeft ze onder de naam Nikki en probeert ze op te gaan in haar nieuwe leven. Maar er zijn signalen dat de Bratva haar toch op het spoor is.
En dan is er Dex, haar beschermer. Lid van een motorclub, een echte ruwe bolster met een zachte binnenkant. Hij wil geen verplichtingen, geen drama, geen vriendinnen. Maar Nikki kruipt onder zijn huid. En eerlijk? De vraag is of hij haar écht kan beschermen tegen haar verleden.
Ook dit deel las ik met veel plezier. Het verhaal is op momenten heerlijk rauw zonder al te zoetsappig te worden. De verhaallijn is soms onvoorspelbaar, wat het juist extra boeiend maakt. En de chemie tussen Nikki en Dex? Die is weer één om de vingers bij af te likken, maar nooit overdreven. Gedurende het verhaal begrijp ik waarom Nikki de keuzes heeft gemaakt die ze heeft gemaakt: niet omdat ze makkelijk waren, maar omdat ze moest overleven.
Het boek heeft me absoluut geboeid, al had Syndicaat van Zonden (deel 2) voor mij dat extra beetje vuur waardoor het nét boven de rest uitstijgt. Maar desondanks een aanrader als je van het genre houdt.
Het verhaal draait om Nikki, die door haar vader wordt gedwongen tot een huwelijk met een leider van de Bratva. Dankzij een subliem plan weet ze hem achter te laten bij het altaar. Sindsdien leeft ze onder de naam Nikki en probeert ze op te gaan in haar nieuwe leven. Maar er zijn signalen dat de Bratva haar toch op het spoor is.
En dan is er Dex, haar beschermer. Lid van een motorclub, een echte ruwe bolster met een zachte binnenkant. Hij wil geen verplichtingen, geen drama, geen vriendinnen. Maar Nikki kruipt onder zijn huid. En eerlijk? De vraag is of hij haar écht kan beschermen tegen haar verleden.
Ook dit deel las ik met veel plezier. Het verhaal is op momenten heerlijk rauw zonder al te zoetsappig te worden. De verhaallijn is soms onvoorspelbaar, wat het juist extra boeiend maakt. En de chemie tussen Nikki en Dex? Die is weer één om de vingers bij af te likken, maar nooit overdreven. Gedurende het verhaal begrijp ik waarom Nikki de keuzes heeft gemaakt die ze heeft gemaakt: niet omdat ze makkelijk waren, maar omdat ze moest overleven.
Het boek heeft me absoluut geboeid, al had Syndicaat van Zonden (deel 2) voor mij dat extra beetje vuur waardoor het nét boven de rest uitstijgt. Maar desondanks een aanrader als je van het genre houdt.
1
Reageer op deze recensie