Goed uitgewerkte karakters en pittige dialogen

In het tweede deel van Dennis Lehane in de serie over Patrick Kenzie en Angela Gennaro worden de privé-detectives ingehuurd door psychiater Diandra Warren die denkt te worden achtervolgd door de Ierse maffia. Maar Kenzie en Gennero ontdekken dat er heel wat meer aan de hand is en dat een golf van huiveringwekkende moorden het werk is van een seriemoordenaar. Het patroon van de moorden wijst echter naar een psychopaat die al vele jaren achter slot en grendel zit, terwijl er eveneens aanwijzingen zijn dat het motief van de moordenaar mogelijk te maken heeft met gebeurtenissen in het verleden van het speurdersduo. Maar wie is dan de dader en waarom pleegt hij zijn moorden op de meest gruwelijke manier?

Kenmerkend voor de boeken van Dennis Lehane is de geweldige humor die steeds weer in de verhalen weet op te duiken. Uiterst originele oneliners, die steevast uit de koker van Patrick Kenzie komen, hoewel in dit boek ook zijn vrouwelijke collega regelmatig haar steentje weet bij te dragen. Vaak zit de humor verpakt in prima dialogen, maar neemt het nergens de vaart weg uit het verhaal. Het is een mooi tegengewicht voor de vaak harde actie en het steeds opvlammende geweld dat het trieste beeld vormt in de arme wijken van Boston. Met hulp van Bubba, de boomlange en ijzersterke jeugdvriend van Kenzie en Gennaro, komen de twee detectives langzaam maar zeer op het goede spoor. Ondanks zijn waardevolle bijdragen aan het onderzoek, neemt Bubba het niet zo nauw met de wet en heeft hij zich volledig aangepast aan de criminele levenswijze van de meeste mensen in de achterbuurten van de grote stad. Het geweld neemt soms wel heel extreme vormen aan en het schets op bepaalde momenten een wel heel triest beeld van de Amerikaanse samenleving. Wat dat betreft is er een goede vergelijking te maken met de boeken van George Pelecanos, die in hardheid niet veel voor zijn collega onderdoet en eveneens een sombere kijk heeft op het dagelijkse leven van de mensen in een getto. Maar met name de humor van Lehane zorgt ervoor dat hij wel degelijk een eigen stijl bezit en zijn boeken zijn in een enorme snelheid te lezen. Ongecompliceerd leesplezier, waarbij met name de ontknoping ademloos te lezen is, hoewel een aantal zaken wel met een paar korreltjes zout genomen moeten worden.

De sluimerende seksuele aantrekkingskracht tussen Patrick Kenzie en Angela Gennaro is ook in dit tweede deel weer goed merkbaar, hoewel ze blijven volhouden dat ze uitsluitend zeer goede vrienden zijn. Maar als ze beide plotseling één van de mogelijke doelwitten van de seriemoordenaar blijken te zijn, worden ze gedwongen hun ware gevoelens toch wat nadrukkelijker tegen het licht te houden. Ook dit gaat trouwens weer gepaard met de nodige humor, hoewel de horror en de tragiek nooit ver weg zijn. In zijn totaliteit is Duister als de Nacht een boek om heerlijk van te genieten en dankzij de goed uitgewerkte karakters en de pittige dialogen zal het niet snel vervelen. Met als prangende vraag wat jij uiteindelijk zelf zou doen om de mensen van wie je het meeste houdt te beschermen tegen het kwaad. Een fascinerend en tevens zeer beangstigend onderwerp om over na te denken, maar wel één die door Lehane uitstekend is uitgewerkt.