Wat een fenomeen!

“Gebroken” is het derde deel in de serie van Michael Robotham over Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz. Eerstgenoemde raakt geheel toevallig betrokken bij de zelfmoord van een jonge moeder en ontdekt vervolgens als eerste dat er iets heel anders aan de hand moet zijn. Al snel wordt de jacht geopend op een in alle opzichten zeer overtuigende psychopaat die in staat is om zijn slachtoffers volledig in zijn macht te krijgen. Meer dan in zijn vorige boeken valt in “Gebroken” vooral de subtiele humor van de Australische auteur op. Niets aan de misdaden in het boek is grappig. Integendeel. Het is absoluut bloedstollend. De humor is echter opvallend aanwezig. Het zit in situaties, in bijzinnetjes, in observaties van Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz. Los van de humor is dit ook het meest spannende boek in de serie over de psycholoog en de politie rechercheur. Vanaf het begin zit je op het denkbeeldige puntje van je stoel en die spanning weet Robotham tot het eind aan toe vast te houden. Het verhaal telt 538 pagina’s. Het is er niet één teveel. Van begin tot eind is het spannend, intrigerend en soms huiveringwekkend. Wat zou jij doen om je eigen kind te redden? Het meest waardevolle in je leven. Robotham heeft het op een uitmuntende manier uitgewerkt en de angst, wanhoop en onmacht van de slachtoffers spatten van het papier.

De man waar iedereen jacht op maakt is uitmuntend neergezet. In het hele verhaal wordt O’Loughlin een spiegel voorgehouden. Net als hij is de dader een man die in staat is om in het hoofd van een ander te kruipen. Een vader die alles wil doen om zijn kind te zien en die niet begrijpt waarom zijn huwelijk is stukgelopen. Iemand die er in zijn ogen alles aan heeft gedaan om zijn gezin bij elkaar te houden en te beschermen. Natuurlijk zijn er net zoveel verschillen, maar het maakt het moeilijk voor O’Loughlin om zijn tegenstander te analyseren en van doorslaggevende waarde te zijn voor de politie. Met inspecteur Veronica Cray creëerde Robotham een sterkte persoonlijkheid die binnen het verhaal absoluut van toegevoegde waarde blijkt te zijn. Iets wat niet gezegd kan worden van haar baas, commissaris Fowler, die een korte maar zeer onduidelijke rol vervuld.

Iedere keer als je aan een thriller begint hoop je dat het een boek zal zijn dat je uiteindelijk op geen enkele manier zal teleurstellen. Spannend, overtuigende personages, plotwendingen. Slechts één op de tien of vijftien voldoet volledig aan die verwachting en dit is er dus een van. Een boek dat alles heeft wat een goede thriller nodig heeft. Halverwege het boek weet je al wie de dader is. Niet omdat je zelf zo slim bent, maar omdat Robotham het je bewust laat weten. Het geeft ruimte aan allerlei mooie zijstapjes maar ook aan het in beeld brengen van de redenen van de dader. Hoe hij denkt, hoe hij de man is geworden die hij nu is. Ook het privéleven van Joe O’Loughlin wordt verder uitgediept en je krijgt meer te weten over zijn strijd tegen zijn ziekte.

Dit is het beste boek uit de serie tot dusver.
Vier sterren op de schaal van “Leven of dood”. Misschien wel vier-en-een-half.
Michael Robotham. Wat een fenomeen!

Op naar deel vier.