J. Sharpe kan het wel!

Er staan hier al negen recensies. Daar kan ik natuurlijk weinig meer aan toevoegen, behalve dit:
'Gebroken Geheugen' is na 'De Kettingen van Amarath' het tweede boek dat ik van J. Sharpe lees. Ik ken hem als auteur die met veel vaart een spannend verhaal kan opzetten. Bij 'De Kettingen van Amarath' vond ik dat de auteur te veel vaart in zijn verhaal had, zonder rustpuntjes. Er waren regelmatig momenten dat hij wat meer beschrijvend dan verhalend bezig had mogen zijn.
Met 'Gebroken Geheugen' laat J. Sharpe zien dat hij het wel kan. Toegegeven, er zit nog steeds veel vaart in zijn verhaal, maar het is veel beter uitgewerkt dan 'De Kettingen van Amarath'. Of is dat de invloed van Jos Weijmer?
Ik heb het boek in het algemeen met veel plezier gelezen. Maar ik heb me gestoord aan de vele spel-, stijl- en formuleringsfouten. Over het algemeen is de eindredactie van de boeken van uitgeverij Zilverspoor prima verzorgd, maar in dit boek hebben ze de nodige steken laten vallen. Onnodig en jammer