Literaire SF

Ik ga het boek niet echt bespreken, ik beperk me tot een paar dingen die me opvielen.
Vanaf het begin valt me de literaire aanpak van Auke Hulst op, niet echt gebruikelijk in de Nederlandse SF/toekomst romans. Hij gebruikt prachtige beeldspraken en met zijn rake observaties zet hij je aan het denken. Een zin als "Hij negeert het licht en volgt de pootafdrukken een steeds nabijer verleden in" is toch een prachtige manier om naar een spoor te kijken. Kortom, taalkundig een genot om te lezen.
Veel literaire romans zitten taalkundig goed in elkaar. Alleen het verhaal is dan vaak teleurstellend. Zo niet bij Auke. Toegegeven, het verhaal is traag opgebouwd, maar dat is nodig om de toekomstige wereld goed en overtuigend neer te zetten. Het is lang onduidelijk waarom Johnny op zoek is naar Willem. Door middel van flashbacks, waarin ook langzamerhand duidelijk wordt waarom de wereld is geworden zoals die is, kom je daar toch achter.
Op het eind heb je het gevoel dat er heel weinig pagina's over zijn voor de ontknoping. Schijn bedriegt, want Auke heeft echt maar weinig ruimte nodig voor de ontknoping. Het doet totaal niet afgeraffeld aan.