De zachtheid van een kreeft

Ben jij weleens in Bretagne geweest?

Zelf ben ik er nog nooit geweest (iets met het weer dat tegen kan vallen), maar het staat nog wel steeds hoog op m’n lijstje. Gelukkig kon ik via ‘De zachtheid van een kreeft’ even afreizen naar de mooie Bretonse kust.

Gisteren vroeg ik jullie nog welke cover jullie het meeste aansprak: de Franse of de Nederlandse. En wat blijkt? De rechtse cover is de oorspronkelijke Franse cover. In Frankrijk komt er namelijk altijd eerst een ‘grand format’ uit en erna pas een goedkopere pocketversie. Wat de kat betreft: nu denk ik ‘m wel te snappen. Iets met het einde van het verhaal..

Wanneer François, de eigenaar van een manege in Bretagne, een bewusteloze vrouw aantreft bij een rots aan zee, besluit hij haar mee naar huis te nemen en te verzorgen. Als ze de volgende dag beneden komt weigert ze te praten. Wie is Elsa? Wat is haar geheim en voor wie of wat is ze op de vlucht? Op een prachtige manier laat François haar in haar waarde, hij die zelf ook het nodige meegemaakt heeft. Zullen ze elkaar uiteindelijk in vertrouwen nemen?

Het boek begint erg sterk. Als lezer ben je nieuwsgierig naar wat er met Elsa gebeurd is. Toch gaat het erna allemaal wat traag. Maar lieve lezer, daar moet je even ‘doorheen’, want erna zul je het boek niet meer weg kunnen leggen. Dit ‘trage’ past uiteindelijk perfect bij het verhaal. Vertrouwen winnen heeft nu eenmaal tijd nodig. ‘De zachtheid van een kreeft’ is niet een boek dat je snel moet willen lezen. Het is een ‘livre à savourer’, een boek waar je de tijd voor moet nemen.

‘De weinige keren dat ik gelukkig was, ontglipte dat gevoel me, alsof het wilde zeggen: ‘Je hebt er geen recht op.’ ‘Ben ik mijn eigen leven soms aan het saboteren?’

Het einde van het verhaal heb ik door een waas van tranen gelezen.

Ik vind het zo leuk dat al die geweldige Franse schrijfsters nu vertaald worden, zodat iedereen er nu van kan genieten.