Indrukwekkende kijk in het hoofd van iemand met autisme

Vanaf het moment dat Jasmijn Vink naar de kleuterschool gaat, en haar vertrouwde thuisomgeving moet verlaten, wordt ze overvallen door een grote hoeveelheid prikkels. Er wordt gedrag van haar verwacht, maar ze heeft geen idee welk gedrag en hoe ze dat dan moet doen. Jasmijn leeft in haar eigen wereld, waarin haar hond Senta haar houvast is.
Dit boek neemt de lezer mee in het levensverhaal van Jasmijn, van de kleuterschool tot aan het begin van haar volwassen, werkende leven. We kijken over haar schouder mee en zien hoe ze zich met moeite staande probeert te houden in een wereld vol van prikkels, verwachtingen, ruimtes. Doordat de ik-persoon het verhaal vertelt, lijkt het alsof je de gebeurtenissen door haar ogen meemaakt. Dat maakt dat je gaat meeleven met de hoofdpersoon, maar ook dat je begrip hebt voor de reacties van anderen op haar. Die reacties zijn vaak verbaasd en negatief. Vriendin Kirstin accepteert Jasmijn zoals ze is en je gaat ook dát waarderen, waarom moet iedereen toch altijd voldoen aan een bepaalde 'norm', waarom mag iemand niet 'anders' zijn en kunnen we dat niet gewoon accepteren?

Op het begin en het slot na, is het boek chronologisch opgebouwd. Dat geeft een mooi inzicht in de ontwikkeling van Jasmijn, maar maakt het soms ook wat gezapig, voorspelbaar. Dit is geen boek dat toewerkt naar een plot, een ontknoping. Maar ook hier: waarom zou dat eigenlijk zo moeten zijn?

Al met al een bijzonder werk, erg mooi van taal, dat je nog lang bijblijft.