Lezersrecensie
De dag doorkomen met youtube filmpjes en lorazepam
Dit boek trok mijn aandacht door de geweldige cover: een vrouw die uitgeblust voorover met haar hoofd op tafel ligt. Samen met de spannende kleurcombi roze en groen is het een echte eyecatcher.
De cover geeft ook mooi weer waar het boek over gaat. De titel lijkt het echter een beetje te bagatelliseren. Marisa is een jonge dertiger die een bullshit job heeft op een reclamebureau. Ze komt haar dagen door met youtube filmpjes en lorazepam en minacht haar collega’s. Haar leven is gevuld met eenzaamheid en leegte, behalve als ze naar het Prado gaat. Daar vult haar hoofd zich met mooie gedachten. De titel Ontevreden dekt de lading dus niet helemaal, volgens mij gaat het verder dan dat. Marisa leidt ook aan een angststoornis en lijkt niet bij machte haar leven op de rit te krijgen.
Marisa staat symbool voor een maatschappelijke leegte, die wellicht kenmerkend is voor haar generatie. Dit wordt echter niet uitgewerkt in het boek wat aan de ene kant jammer is maar aan de andere kant blijft nu een absurdistisch maar verfrissend verhaal over met genoeg herkenbare situaties voor iedereen die op een kantoor werkt. Hilarische situaties maar bij vlagen ook enigszins duister en zwartgallig als je nadenkt over de situatie waarin Marisa zich bevindt. Het boek was nu een aangename leeservaring die je ook meer laat nadenken over je collega’s en de mensen om je heen.
Het einde is enigszins verrassend maar past bij nader inzien echt perfect bij de sfeer van het boek.
De cover geeft ook mooi weer waar het boek over gaat. De titel lijkt het echter een beetje te bagatelliseren. Marisa is een jonge dertiger die een bullshit job heeft op een reclamebureau. Ze komt haar dagen door met youtube filmpjes en lorazepam en minacht haar collega’s. Haar leven is gevuld met eenzaamheid en leegte, behalve als ze naar het Prado gaat. Daar vult haar hoofd zich met mooie gedachten. De titel Ontevreden dekt de lading dus niet helemaal, volgens mij gaat het verder dan dat. Marisa leidt ook aan een angststoornis en lijkt niet bij machte haar leven op de rit te krijgen.
Marisa staat symbool voor een maatschappelijke leegte, die wellicht kenmerkend is voor haar generatie. Dit wordt echter niet uitgewerkt in het boek wat aan de ene kant jammer is maar aan de andere kant blijft nu een absurdistisch maar verfrissend verhaal over met genoeg herkenbare situaties voor iedereen die op een kantoor werkt. Hilarische situaties maar bij vlagen ook enigszins duister en zwartgallig als je nadenkt over de situatie waarin Marisa zich bevindt. Het boek was nu een aangename leeservaring die je ook meer laat nadenken over je collega’s en de mensen om je heen.
Het einde is enigszins verrassend maar past bij nader inzien echt perfect bij de sfeer van het boek.
1
Reageer op deze recensie