Laat de cover je niet afschrikken ;)

Milla stuit op overblijfselen van een oud hotel en aangezien ze al langere tijd actief zoekt naar lost places is ze meteen geïntrigeerd door het verhaal wat er ongetwijfeld achter zit.
Ze vindt een schriftje en gaat op zoek naar de eigenaresse en de rest van de familie die daar heeft gewoond. Wat is er gebeurd, waarom staat het pand er niet meer? Daar wil ze achter komen.
Zelf hou ik niet zo van recensies die min of meer het hele verhaal verklappen dus dat ga ik niet doen ;)
De schrijfster weet de sfeer goed neer te zetten, prachtige duidelijke omschrijvingen van de omgeving: hoe het (in het) bos rook, klonk en leefde.
Een voorbeeld:
“Het was een zonovergoten herfstochtend. Er glinsterde dauw in de spinnenwebben die overal langs de bosrand hingen, alsof de wereld zichzelf versierd had om de nieuwe dag te vieren.”
Veel dingen worden ‘tastbaar’ door haar manier van vertellen.
Geen moeilijke zinnen of begrippen wat het lezen makkelijk maakt; je kunt gewoon vlot doorlezen.
Elk hoofdstuk is afgebakend: heden, dan verleden en zo door.
Dat zie je nogal vaak in boeken, persoonlijk vind ik dat lekker overzichtelijk en het houdt de spanningsboog (voor zover er spanning in een boek zit uiteraard) vast: het maakt dat je nog een hoofdstuk wil lezen omdat je wilt weten hoe het verder gaat.
Het verhaal zit een beetje tussen een streekroman en historische roman in, verwacht geen hoogstaande literatuur vanwege de cover.
Zelf vond ik het wel grappig dat ik daardoor op het verkeerde been was gezet.
En laat het je alsjeblieft niet weerhouden van dit boek.
Het verhaal is interessant genoeg, mooie schrijfstijl, je leert nog eens wat over de DDR en je krijgt veel tijd om de personages te leren kennen, al had dat van mij iets uitgebreider gemogen.
Ik zou zelf 3,5 aan sterren geven, dat gaat niet - ik rond het maar naar boven af. 4 sterren