Tot het einde van de reis

Wat heb ik genoten van dit boek (Helden van de straat - Phil Earle). Hoewel het verhaal ongeveer verloopt zoals de lezer zal verwachten, is het zo meeslepend geschreven dat het alsnog spannend wordt.
“Zwerfhond Beau zet alles op alles om zijn baasje Peggy terug te vinden” staat boven de titel en dat is ook het enige dat je hoeft te weten om met lezen te gaan beginnen. Al zit er natuurlijk een tegenstrijdigheid in ;)
De cover van het boek is prachtig vanwege de blauw-paars en oranje tinten in combinatie met (gedeeltelijke) silhouet-figuren en vat zo meteen samen waar het over gaat. Mooi dat je met een paar vliegtuigen meteen de periode kunnen aangeven waarin het verhaal speelt.
Je ziet ze ook terug bij elk hoofdstuk.
Die zijn allemaal kort, 3 tot 5 pagina’s, maar dat stoort helemaal niet.
Aan het begin merk je al dat de auteur weinig woorden nodig heeft om personages of sfeer te omschrijven, je krijgt vrijwel direct een duidelijk beeld van de hoofdpersonen.
En dat is zo serieus & leuk gedaan dat je al snel van ze gaat houden, dierenliefhebber of niet!
Je hoort en ziet al het gesnuffel, je voelt elke liefkozing en even lijkt niets het puur geluk te kunnen verstoren.
Maar dan breekt de oorlog uit…
Dat weerhoudt de auteur er echter niet van veel humor in de conversaties te stoppen, waardoor ik regelmatig grinnikend het boek dichtsloeg. Dat was trouwens ook om te voorkomen het boek in 1 of 2 dagen uit te lezen.

Earle schrijft mooi. Weinig herhaling van woorden en geen ingewikkeld taalgebruik, maar toch emotioneel en vaak dubbelzinnig, zoals deze: “Peggy liep bij hem vandaan. Het enige wat hij kon doen was janken, met een geluid dat even indringend en hartverscheurend was als alle sirenes die nog zouden volgen” (blz49, einde hoofdstuk 10) of “ Peggy’s afwezigheid vulde Beaus hele wereld”. ( start hoofdstuk 11)
Prachtig. Tijdens het lezen gebeurt dat meerdere keren (afgezien van het verhaal zelf) . Simpel maar doeltreffend, om bij het onderwerp te blijven.

Je weet dat het fictie is en toch raak je onder de indruk van het opmerkingsvermogen van Beau, zoals de liefde tussen meneer Alford en zijn vrouw.
Daarnaast is het gekibbel tussen Mabel en Beau puur genieten.
Het hele verhaal draait om moed, hoop en liefde. De kans is groot dat enkele tranen daardoor her en der een uitweg gaan zoeken.
Als lezer krijg je prachtige wijze lessen voorgeschoteld, bijna zonder dat je het doorhebt.
En dat is iets wat veel mensen (& ondergetekende) wel kunnen waarderen.
Dit boek schreeuwt gewoon om een verfilming.

Ondertussen heb ik al naar andere titels van Earle gezocht, want dit smaakt naar meer (ik had nog niet eerder iets van hem gelezen).
De Engelse titel is vrij vertaald als titel van deze recensie.

Note aan koper/ lener van dit boek:
Er komen behoorlijk heftige dingen voorbij, als ouder zou je moeten kunnen inschatten of jouw kind al enige (oorlog) kennis heeft en er mee om kan gaan.
Tegelijkertijd kun je als kind zo leren over historische gebeurtenissen op een aantrekkelijke manier. Daarbij is dit boek voor iedereen een aanrader.

De quote van The Times op de achterkant van het boek -
‘Warm, ontroerend, prachtig’ - vat het hele boek samen en ik sluit me daar van harte bij aan.