Fijne historische feelgood van Nederlandse bodem

17de Eeuw, Elisabeth wordt uitgehuwelijkt aan een man die ze nog nooit heeft ontmoet, zij heeft haar hart al verloren aan een ander en neemt een drastisch besluit.
Heden, archeologe Emilie vertrekt naar Texel om te onderzoeken van wie de draagster is van de eeuwenoude jurk die is opgedoken uit een scheepswrak. Daar ontmoet zij duiker Joost die wil voorkomen dat de Jurk in de verkeerde handen valt en niet op Texel blijft, daar waar hij thuis hoort.

Ik hou van verhalen die zich op Nederlandse bodem afspelen, als daar dan ook nog iets van historie in zit gebaseerd op de werkelijkheid dan ben ik om.
Olga Hoekstra heeft fictie en non-fictie met elkaar verweven en duidelijk veel research verricht om deze roman tot stand te laten komen.
Je leest afwisselend in heden en verleden vanuit Emilie en Elisabeth en elk hoofdstuk draagt weer bij aan het grote mysterie rondom de Jurk. De details zijn goed omschreven en de omgeving van Texel is een feest der herkenning als je daar al eens bent geweest.
De verhaallijn rondom Elisabeth hield mij het meest in zijn greep, de wanhoop, haar plan om onder het voorgestelde huwelijk uit te komen en haar onzichtbaarheid in haar familie is verdrietig en ik leefde echt met haar mee.
Een boek met historie, rijke details en romantiek, het houdt je aandacht vast en naarmate het verhaal vordert krijgt het wendingen die zowel hartverwarmend als hartverscheurend zijn. Ik heb er van genoten en nieuwsgierig geworden hoop ik de Jurk een keer in het echt te kunnen aanschouwen.

Ik wil Harper Collins bedanken voor dit recensie exemplaar.