Zij weeft en breekt de draden van al wat leeft. Wij doen er wijs aan Haar te vrezen.

Ik was meteen enthousiast toen ik hoorde dat dit boek eraan kwam en ik ben verliefd op de sprayed edges en de mooie cover, wát een plaatje met die gouden bedrukking.

Erin, het hoofdpersonage heeft veel ballen hoog te houden, het familie kasteel dreigt door haar vingers weg te glippen en privé knaagt er iets duisters in haar. Iets wat zij niet kan verklaren en waar ze langzaam door wordt verteerd.

Dit knappe fantasy debuut is er eentje om open te slaan en niet meer weg te leggen.
Merel Godelieve heeft een wereld gecreëerd die zich al lezende ontvouwt. Ierse legendes en goden, mythologie, liefde en verlies, familie perikelen en onmogelijke keuzes stellen Erin op de proef.
De details en de karakter ontwikkelingen vind ik ontzettend knap neergezet, het verhaal draait mee met de seizoenswisselingen, het hele plaatje klopt gewoon. Alle verhaallijnen dragen bij aan een bijzonder magisch verhaal, zowel in het verleden als in het heden. De brieven die Erin aan haar overleden moeder schrijft geven nog meer diepgang aan het verhaal.

Wát een uitdaging moet dit zijn geweest voor Merel en wat is zij daar geweldig in geslaagd.
Boven elk hoofdstuk staat een prachtige spreuk en her en der kom je mooie illustraties tegen. Ik hou van de Witchy Vibes, de duistere kant, maar er zit ook zéker humor in, om de uitspraken van Siobhán heb ik hardop gelachen;
“En denk maar niet dat we met toverstokken gaan zwaaien of dat er straks lichtflitsen uit je aars vliegen”.

Ja, ik ben fan! Merel’s schrijfstijl vind ik heerlijk, lekker vloeiend en elk woord is zorgvuldig neergezet.
Ik wil niet te veel verklappen, ik raad je aan dit boek te lezen, laat je onderdompelen en meevoeren in de wereld van Erin en haar familie in Duncannon Castle en al haar geheimen.
Een dik verdiende 5 sterren van mij!