Het moois dat we delen is een actuele en hartverscheurende roman, die moest geschreven worden.

Ish Ait Hamou heeft me betoverd met zijn roman Cécile.
Vanaf toen was ik fan van zijn pure schrijfstijl die raakt.

Het moois dat we delen is opnieuw een schot in de roos.
Deze schokkende roman is er één met een einde dat ik nooit meer zal vergeten.

Vanaf de eerste zin kom ik terecht in de complexe wereld van Soumia. Eerst weet ik enkel dat ze vijf jaar in de gevangenis gezeten heeft en leer ik haar wat beter kennen. In het begin focust het verhaal zich vooral op de moeilijkheden voor Soumia en haar familie, nadat ze ineens terug in hun leven is. Wat er gebeurd is, daar heb ik lang het raden naar. Stilaan wordt duidelijk waarom het zo moeilijk is voor Soumia om terug haar weg te vinden in de maatschappij. Tussen de regels lees ik hoe beschaamd ze is voor wat haar gedrag betekende toen en nu voor iedereen in haar omgeving.
Ondanks de angst en pijn zijn er ook mensen in haar leven die Soumia omarmen en nieuwe kansen geven. Deze jonge vrouw wil eigenlijk gewoon opnieuw voluit leven en het verleden achter zich laten.

Luc is een oudere eenzame man die in de buurt van Soumia woont. Zijn huis heeft een lege stoel waarop niemand mag zitten. Vijf jaar geleden veranderde alles voor hem. Vanaf die dag was niets nog als ooit tevoren. Sinds dat ogenblik overleeft Luc en is hij wanhopig op zoek naar antwoorden. Het verdriet is te groot en hij leeft grotendeels in het verleden.

Wanneer de levens van Luc en Soumia elkaar kruisen, is dit het begin van een confronterende reis. De oudere man en jonge vrouw zijn wel buren, maar ze kennen elkaar niet. Luc is eigenlijk altijd een beetje bang geweest van zijn Marokkaanse buren. Wanneer hij de jonge Marokkaanse Soumia beter leert kennen, krijgen ze een aparte relatie. Door hun wonderlijke ontmoeting laat de auteur zien hoe belangrijk vriendschap, liefde en begrip voor iedereen is. Hij toont ook aan hoe echt luisteren naar de ander voor verbinding kan zorgen en vooroordelen kan doen verdwijnen.

Ish Ait Hamou heeft een juweel van een boek geschreven, dat zo mooi en tegelijkertijd ook zo lelijk is.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat deze auteur door zijn unieke schrijfstijl, met korte zinnen vol betekenis, naar mijn strot grijpt. Het moois dat we delen is intens, omdat het gaat over hoe moeilijk het is om te durven openstaan voor elkaar. Zonder een partij te kiezen en met heel veel respect voor beide overtuigingen schetst deze auteur het leven van twee mensen en de gevolgen van hun gedrag. Wat ontzettend bijzonder is, is dat hij twee culturen toont en deze op een magnifieke manier laat samensmelten. Het lelijke aan dit weergaloze verhaal is de confrontatie met onszelf en onze angstige maatschappij. Ish Ait Hamou sleurt me genadeloos mee in zijn onthutsende spiegel van onze samenleving. De auteur verweeft onze gevoelens rond nieuwe ervaringen, de schrik om onze identiteit te verliezen en de vrees voor de onvoorspelbare toekomst meesterlijk in deze beklemmende roman.

Het moois dat we delen maakt duidelijk dat elk verhaal twee kanten heeft en het zou eigenlijk verplichte lectuur moeten zijn. Met weinig woorden laat deze Belgische schrijver met Marokkaanse roots zien hoe eenzaamheid, rouw en haat echt voelen.

https://indeboekenkast.com/2019/12/13/het-moois-dat-we-delen/