Lezersrecensie
Vlotte read, maar geen standalones - begin bij het begin
Via BookInfluencers kreeg ik voor het eerst de kans om mee te doen aan een boektour, dit keer voor auteur Kevin de Haan. Ik mocht een van zijn boeken uitkiezen om te recenseren en ik koos ‘De schat in het klooster’, het tweede Islasec-detectiveboek.
In ‘De schat in het klooster’ volgt Laufey als hoofddetective bij Islasec, die samen met haar neef en collega Niels worden ingehuurd door het katholieke woongesmeendschap in ‘s-Heerenberg om het aangrenzende kerkhof te beveiligen tegen vandalisme. Maar wanneer ze eenmaal aan het werk zijn, speelt er veel meer dan alleen vandalisme: het blijkt dat de indringers op zoek zijn naar een eeuwenoude schat!
Samen met de (soort van) dark academia vibes in een, de mythologische hints naar de “witte wieven” en het opgerichte beveiligingsbedrijf van Laufey maakten het voor mij het ideale boek uit de Islasec-reeks.
Bij het inschrijven voor de campagne werd het volgende vermeld: “De boeken zijn stand-alones en kunnen dus prima in willekeurige volgorde worden gelezen.” Daar ben ik het helaas niet helemaal mee eens. Het boek leest ontzettend vlot en de verhaallijnen en de meeste wendingen zijn goed te verklaren, maar zelfs ondanks dat dit “maar” het tweede in de reeks is, merkte ik dat ik al een flinke portie achtergrondinformatie rond de personages miste. Hierdoor vond ik het lastiger om te connecten met mensen die dus al geïntroduceerd waren en hier minder voorgesteld werden. Daarom wil ik alle toekomstige Islasec-lezers aanraden om wel bij het eerste boek, ‘Het bos van de legenden’, te beginnen.
Het verhaal van de eeuwenoude schat vond ik persoonlijk heel erg leuk om te lezen, vooral omdat ik van de archeologische aspecten houd. Er werden hier en daar wat hints gegeven, zoals via een schilderij, maar wát de schat uiteindelijk was, vond ik nog een beetje uit de lucht vallen, net als de plotselinge wending wie uiteindelijk de slechterik was.
Ondanks deze drie punten (de leesvolgorde, personage-achtergrond en de climax), kijk ik er wel naar uit om meer te lezen! Zoals ik eerder al vertelde leest het boek vlot weg, dus dat is ook mijn verwachting van de andere boeken. Dus ik zie mezelf nog wel de andere vier Islasec-boeken lezen! Tot snel, Laufey en Niels!
In ‘De schat in het klooster’ volgt Laufey als hoofddetective bij Islasec, die samen met haar neef en collega Niels worden ingehuurd door het katholieke woongesmeendschap in ‘s-Heerenberg om het aangrenzende kerkhof te beveiligen tegen vandalisme. Maar wanneer ze eenmaal aan het werk zijn, speelt er veel meer dan alleen vandalisme: het blijkt dat de indringers op zoek zijn naar een eeuwenoude schat!
Samen met de (soort van) dark academia vibes in een, de mythologische hints naar de “witte wieven” en het opgerichte beveiligingsbedrijf van Laufey maakten het voor mij het ideale boek uit de Islasec-reeks.
Bij het inschrijven voor de campagne werd het volgende vermeld: “De boeken zijn stand-alones en kunnen dus prima in willekeurige volgorde worden gelezen.” Daar ben ik het helaas niet helemaal mee eens. Het boek leest ontzettend vlot en de verhaallijnen en de meeste wendingen zijn goed te verklaren, maar zelfs ondanks dat dit “maar” het tweede in de reeks is, merkte ik dat ik al een flinke portie achtergrondinformatie rond de personages miste. Hierdoor vond ik het lastiger om te connecten met mensen die dus al geïntroduceerd waren en hier minder voorgesteld werden. Daarom wil ik alle toekomstige Islasec-lezers aanraden om wel bij het eerste boek, ‘Het bos van de legenden’, te beginnen.
Het verhaal van de eeuwenoude schat vond ik persoonlijk heel erg leuk om te lezen, vooral omdat ik van de archeologische aspecten houd. Er werden hier en daar wat hints gegeven, zoals via een schilderij, maar wát de schat uiteindelijk was, vond ik nog een beetje uit de lucht vallen, net als de plotselinge wending wie uiteindelijk de slechterik was.
Ondanks deze drie punten (de leesvolgorde, personage-achtergrond en de climax), kijk ik er wel naar uit om meer te lezen! Zoals ik eerder al vertelde leest het boek vlot weg, dus dat is ook mijn verwachting van de andere boeken. Dus ik zie mezelf nog wel de andere vier Islasec-boeken lezen! Tot snel, Laufey en Niels!
1
Reageer op deze recensie
