Rauw en pakkend

In dit boek volgen we Elias, een jongen die opgroeit in een welgestelde wijk, maar geconfronteerd wordt met opgroeien in een disfunctioneel gezin. Wanneer zijn broertje geboren wordt met een verstandelijke beperking, verandert alles. Elias wordt gedwongen om vroeg volwassen te worden en de ouderrol op zich te nemen, terwijl daarnaast de spanningen binnen het gezin toenemen en zijn vader steeds gewelddadiger wordt.

De auteur weet met weinig woorden een duidelijk beeld te schetsen over de gezinssituatie van Elias en zijn broertje, Johannes. We lezen vanuit het perspectief van Elias, waardoor we niet altijd alles wat er in het gezin gebeurt helemaal meekrijgen. Toch kruipen de spanningen zonder problemen mee onder je huid. Elias heeft binnen zijn gezin een veel te grote verantwoordelijkheid en hoewel dit nooit zo benoemd wordt, is dit boek een schoolvoorbeeld van parentificatie. Elias beseft heel goed dat zijn gezinssituatie niet de norm is, en hij probeert voor de buitenwereld steeds de schijn op te houden. Wanneer hij mevrouw Eva ontmoet en bij haar thuis veiligheid vindt, wordt zijn hoop op verandering steeds groter. Die innerlijke strijd, waarbij hij enerzijds verlangt naar een veilige plek buiten zijn gezin maar tegelijkertijd loyaal wil zijn ten opzichte van zijn ouders, wordt erg goed overgebracht. Dit is een rauw, realistisch en hard verhaal, waarbij ook heel veel tussen de regels door wordt verteld en waarbij ik na afloop even voor me uit heb zitten staren om het te laten bezinken.

“Ik zag ma niet. God weet waar ze naartoe gelopen was, huilend langs al die tuinen. Langs de huizen in de straat - onze buren - die hun gordijnen openhielden, maar de deuren dicht.”

Bedankt uitgeverij Pluim voor het recensie-exemplaar!