Lezersrecensie
Coming of age in de jaren '50 in de USA
Dit is zo’n boek waarvan ik het lastig vind een recensie te schrijven. Want ja gebeurt er heel veel? Nee eigenlijk niet, eigenlijk is hetgeen er met de hoofdpersoon gebeurt best klein en intiem. Maar wat het boek mooi maakt zijn de beschrijvingen van het land, de woordkeuze en de zinnen die daarvoor gebruikt worden. Want ook de conversatie is minder dan in veel andere boeken. Het boek is vanuit de ik persoon, Victoria, of Torie, geschreven.
Het is ook duidelijk in het verhaal dat ze op het moment van schrijven put uit haar herinneringen en terug gaat in de tijd en ze bijvoorbeeld schrijft, ‘maar dat wist ik toen nog niet’. Ze vertelt het verhaal dus als het ware aan jou alsof je naast haar zit, zo voelde het voor mij soms in elk geval wel.
Torie haar moeder, tante en neef zijn enige jaren daarvoor onverwacht overleden en Torie heeft als enige dochter de taak van haar moeder overgenomen. Maar haar huisgenoten, haar vader, haar broer Seth en haar oom Ogden, waarderen haar niet echt op waarde. Haar oom is niet goed uit de oorlog terug gekomen en is nu gekluisterd aan een rolstoel, haar broer Seth is een naar kind in mijn ogen. Doordat Torie in flashbacks over het leven vertelt toen haar moeder er nog was heb ik duidelijk het gevoel dat haar broer een steeds naarder kind werd nadat hun moeder overleden was.
Torie moet dus vluchten, zoals reeds achterop te lezen is, zij weet zichzelf dan in leven te houden in een hut in de bergen. Doordat ze altijd verantwoordelijk was voor de moestuin en weet hoe ze moet koken kost dit haar eerst geen moeite, maar natuurlijk kan dit niet goed blijven gaan denk je al snel.
Het boek is opgedeeld in vijf delen waarbij het eerste deel, vrijwel evenveel bladzijden beslaat als het tweede deel terwijl dat deel een tijdsperiode van zo’n zes jaar beschrijft en het eerste deel zo’n anderhalf jaar. Toch heb je niet het gevoel dat het verhaal iets mist hierdoor. Het derde, en ook vierde, deel beslaan zelfs vijftien jaar. Maar ook in die delen heb je geenszins het idee dat je iets mist. Deel vijf en dus tevens het laatste deel vond ik erg mooi.
Dit verhaal speelt tegen de achtergrond van de aanleg van de Blue Mesa Dam https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Mesa_Dam en het daaruit voortkomende Blue Mesa Reservoir https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Mesa_Reservoir, erg interessant om over te lezen moet ik zeggen.
Ik beoordeel de boeken via de CAWPILE-methode: Characters (Karakters) | Atmosphere (Setting) | Writing style (Schrijfstijl) | Plot (Plot) | Intrigue (Boeiend) | Logic (Geloofwaardig)| Enjoyment (Leesplezier).
Characters = 9 | Atmosphere = 9 | Writing Style = 9 | Plot = 9 | Intrigue = 9 | Logic = 9 | Enjoyment = 9 | Score 9.00 = 5 sterren
Het is ook duidelijk in het verhaal dat ze op het moment van schrijven put uit haar herinneringen en terug gaat in de tijd en ze bijvoorbeeld schrijft, ‘maar dat wist ik toen nog niet’. Ze vertelt het verhaal dus als het ware aan jou alsof je naast haar zit, zo voelde het voor mij soms in elk geval wel.
Torie haar moeder, tante en neef zijn enige jaren daarvoor onverwacht overleden en Torie heeft als enige dochter de taak van haar moeder overgenomen. Maar haar huisgenoten, haar vader, haar broer Seth en haar oom Ogden, waarderen haar niet echt op waarde. Haar oom is niet goed uit de oorlog terug gekomen en is nu gekluisterd aan een rolstoel, haar broer Seth is een naar kind in mijn ogen. Doordat Torie in flashbacks over het leven vertelt toen haar moeder er nog was heb ik duidelijk het gevoel dat haar broer een steeds naarder kind werd nadat hun moeder overleden was.
Torie moet dus vluchten, zoals reeds achterop te lezen is, zij weet zichzelf dan in leven te houden in een hut in de bergen. Doordat ze altijd verantwoordelijk was voor de moestuin en weet hoe ze moet koken kost dit haar eerst geen moeite, maar natuurlijk kan dit niet goed blijven gaan denk je al snel.
Het boek is opgedeeld in vijf delen waarbij het eerste deel, vrijwel evenveel bladzijden beslaat als het tweede deel terwijl dat deel een tijdsperiode van zo’n zes jaar beschrijft en het eerste deel zo’n anderhalf jaar. Toch heb je niet het gevoel dat het verhaal iets mist hierdoor. Het derde, en ook vierde, deel beslaan zelfs vijftien jaar. Maar ook in die delen heb je geenszins het idee dat je iets mist. Deel vijf en dus tevens het laatste deel vond ik erg mooi.
Dit verhaal speelt tegen de achtergrond van de aanleg van de Blue Mesa Dam https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Mesa_Dam en het daaruit voortkomende Blue Mesa Reservoir https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Mesa_Reservoir, erg interessant om over te lezen moet ik zeggen.
Ik beoordeel de boeken via de CAWPILE-methode: Characters (Karakters) | Atmosphere (Setting) | Writing style (Schrijfstijl) | Plot (Plot) | Intrigue (Boeiend) | Logic (Geloofwaardig)| Enjoyment (Leesplezier).
Characters = 9 | Atmosphere = 9 | Writing Style = 9 | Plot = 9 | Intrigue = 9 | Logic = 9 | Enjoyment = 9 | Score 9.00 = 5 sterren
2
Reageer op deze recensie
