Practical joke met grote gevolgen

In 2012 stelen Roemeense kunstdieven zeven kunstwerken uit de Rotterdamse Kunsthal, waaronder Tête d’Arlequin, een pasteltekening van Picasso. De moeder van een van de verdachten zou dit werk later verbrand hebben toen de politie haar zoon op het spoor kwam. Mira Feticu schreef hierover in 2015 de roman ‘Tascha’.

Drie jaar later ontving ze een brief waarin een anonymus beweerde het kunstwerk verstopt te hebben in een bos in Roemenië. Feticu beslist daarop met de bevriende schrijver Frank Westerman naar haar geboorteland af te reizen om het werk te gaan opgraven, dit nadat haar melding bij de politie aan dovemans deur viel.

Feticu en Westerman vinden in de bosgrond een in plastic gewikkelde schets, wat meteen wereldnieuws werd en de Roemeense autoriteiten het onderzoek naar de kunstroof deed heropenen. Toen Nederlandse experts begonnen te twijfelen aan de echtheid van de Picasso meldden Vlaamse theatermakers van toneelgroep Berlin dat het om een stunt ging die onderdeel was van de voorstelling True Copy, een theaterstuk over de beroemde Nederlandse kunstvervalser Geert Jan Jansen. Daarmee was voor Mira en Frank de zaak nog niet ten einde, want de twee werden op het hoofdkwartier v.d. antiterreurbeweging v.d. Roemeense politie tot diep in de nacht aan een intimiderend verhoor onderworpen en werden gedwongen deel te nemen aan een reconstructie in het bos. Bij terugkeer in Nederland beëindigt de werkgever van Feticu de arbeidsovereenkomst. Die relatie was al eerder verzuurd, maar de vele media-aandacht was een geschikte stok.

Het hele verhaal wordt door Mira Feticu minutieus naverteld. Ze laveert daarbij tussen enig begrip voor haar eigen naÏviteit en een totaal onbegrip voor de grappenmakers. De vele interessante filosofische bespiegelingen over de waarde van kunst en de felle stellingnames over morele standaarden maken het boek meer dan de moeite waard om te lezen.