De Japanse theeceremonie vanuit een leerling bekeken

Een boeiend boek over de Japanse theeceremonie, aan de hand van een persoonlijke zoektocht van een leerling.
Met rustige vertelstem neemt Noriko je mee op haar reis in de wereld van de thee. Als twintiger start ze met het volgend van lessen bij sensei Takeda. Alles is nieuw, alles is onduidelijk en moeilijk, zelfs na wekenlang oefenen op de zaterdagochtend. Noriko doet haar best en wil graag alles weten, maar sensei Takeda legt weinig uit, en laat haar leerlingen vooral alle precieze handelingen uitvoeren, keer op keer. Noriko voelt irritatie door de gedetailleerde aandacht voor alles wat ze doet en niet doet. Ze voelt zich in een mal gegoten, kan zich niet vrij bewegen en “er is bovendien toch niks creatiefs aan alles van begin tot einde na te doen zonder de betekenis te begrijpen.” Noriko beschrijft haar jarenlange toewijding aan de thee en deelt haar geleerde levenslessen. Je volgt haar in haar opleiding en haar dagelijks leven, dat vind ik heel mooi. Je leeft echt met haar mee. Het hielp ook dat ik op het moment van lezen zelf in Japan was.
Het taalgebruik is wat ouderwets; “we zaten nochtans in ons derde jaar” en “de vrouw toonde een pocketuitgave die ze op haar gesofisticeerd uitziende karamelkleurige kniedekentje had uitgespreid” en wollig; “De versmelting van herinneringen met zoetheid bracht me in vervoering.” Door het benoemen van alle gebruiksvoorwerpen in het Japans, leest het soms wat lastiger, zeker omdat deze onbekende termen steeds terugkomen, maar op den duur weet je de betekenis en leest het makkelijker. De feitjes en weetjes over de Japanse suikerwaren vond ik heel boeiend.
Al met al een mooi boek, voor iedereen die interesse heeft in Japan en de theeceremonie, en voor wie kan genieten van een langzaam boeiend verhaal over eenvoud & aandacht in het dagelijks leven.