Langdradig en oppervlakkig

De boeken van Mari Hannah gaan in haar vaderland als zoete broodjes over de toonbank. Met name de serie rond Kate Daniels is in Engeland zeer geliefd, zozeer zelfs dat inmiddels is aangekondigd dat die verfilmd wordt door Stephen Fry. Hannah, die naast auteur scenarioschrijver is, heeft voor drie boeken uit deze serie, Settled Blood, The Murder Wall en Without a Trace, prijzen gewonnen. Spoorloos is het zevende deel, maar het eerste boek dat naar het Nederlands is vertaald, en wel door Betty Klaasse. Deel acht is vorig jaar in Engeland uitgebracht.

In Spoorloos wordt DI Kate Daniels geconfronteerd met een persoonlijke zaak. In een vliegtuig dat tussen Londen en New York uit de lucht verdwijnt, zit namelijk haar vriendin Jo. Kate vertrekt onmiddellijk met haar rechterhand en vriend Hank Gormley naar Londen, waar ze er alles aan doet om zich in het onderzoek te mengen om zo meer informatie omtrent de verdwenen Jo te vergaren.

Hannah confronteert de lezer meteen met een vliegtuig dat van de radar is verdwenen en heeft daarmee alle kaarten in handen om volop actie en spanning in het verhaal te brengen. Helaas laat de auteur dit liggen, mede door haar schrijfstijl. Die is op zich vlot en niet moeilijk, maar wel oppervlakkig en erg warrig en zit vol met niet altijd relevante herhalingen. Bovendien gaat ze met enige regelmaat de fout in met het gebruik van perspectief, waarbij de perspectiefwisselingen ook nog eens op onlogische plekken binnen een hoofdstuk plaatsvinden. Dit alles zorgt ervoor dat de eerste helft van het boek een kleine worsteling wordt om doorheen te komen. Jammer, want de setting van dit deel, vliegveld Heathrow in Londen, leent zich bij uitstek voor actie en spanning.

De persoonlijke zoektocht van hoofdpersonage Kate Daniels zorgt ervoor dat haar emoties een grote rol spelen in dit verhaal. Daardoor komt haar karakter vooral over als wispelturig en weinig communicatief, tel daarbij eigenwijs, eigenzinnig en hardleers op en het beeld lijkt compleet. De vraag is in hoeverre deze schets past bij de professionele Kate in de eerste zes delen van de serie. Het is dan ook niet goed te begrijpen dat de uitgever ervoor gekozen heeft om dit zevende deel als eerste te laten vertalen. Tegelijk geeft het aan dat Hannah de delen niet zo schrijft dat ze als standalone goed te lezen zijn.

Ondanks bovenstaande karakterschets blijft de uitwerking van Kate aan de oppervlakte. Datzelfde geldt voor de overige personages. Brigadier Hank is vooral veel met Kate aan het kissebissen, maar wie is hij nou echt? Waarom zet hij zijn baan voor haar op het spel? De auteur levert de antwoorden niet, waardoor de lezer met geen van hen een band ontwikkelt.

Qua spanning voldoet het boek niet aan de eisen van een thriller, er is namelijk nauwelijks sprake van spanning, spanningsopbouw of plotwendingen. De momenten, vooral in de tweede helft van het boek, die daar voor hadden kunnen zorgen, zijn voorspelbaar of worden meteen afgevlakt. Ook hier laat Hannah veel liggen. Net zoals ze dat doet bij de uiteindelijke ontknoping, die zonder spanning wordt afgeraffeld.

Door Spoorloos als eerste op de markt te zetten, heeft de uitgever in dit geval geen goede keuze gemaakt, want de lezer ontbeert de nodige achtergrondinformatie. Tegelijkertijd zegt de schrijfstijl van dit boek genoeg om enige nieuwsgierigheid naar de eerdere delen teniet te doen.