Bevalt hij niet? Hij kan gewoon terug naar de fokker!

Eindelijk is er dan het boek waarvan je hoopte dat het ooit ging komen! Naast veldgidsen voor vogels, veldbloemen, paddenstoelen en zoogdieren is er nu een heuse veldgids voor Het houden van mannen. Een handzame, geïllustreerde gebruiksaanwijzing, die de keuze tussen hond, kat of man eenvoudiger en overzichtelijker moet maken. Gebaseerd op twintig jaar onderzoek geeft Myrthe van der Meer antwoord alle mogelijke vragen rond voeding, verzorging, training en voortplanting van De Man.

In Nederland wonen 8,5 miljoen mannen. Afgezet tegen honden (1,5 miljoen) en katten (2,8 miljoen) is dat veel. Ongekend populair, en dat is volgens de auteur ook niet verwonderlijk:

'De gemiddelde man heeft een prettig karakter met een goed ontwikkeld gevoel voor humor, is moedig en loyaal, charismatisch en enthousiast en weet niet allen te incasseren, maar ook te relativeren.'

Ze benadrukt dan ook dat de veldgids beschouwd moet worden als een positief-kritisch en pro-man boek, gericht op het beter begrijpen van De Man. Te vergelijken met Het houden van labradors: 'Het maakt niet uit hoe lief de hond is, heupdysplasie is nooit leuk, maar met een goede voorbereiding valt ook daar met enige aanpassingen prima mee te leven.'

De hilarische toonzetting is het sterke punt van Het houden van mannen. Lezers die ook PAAZ gelezen hebben, zullen de toon herkennen. Onderkoeld, soms broodnuchter en direct, vertelt Van der Meer hetgeen ze kwijt wil. Daarbij is er uiteraard stiekem een stuk herkenning. Mannen die er maar niet aan toe komen om het deurtje van een keukenkastje recht te hangen. Geen onwil, simpel een gebrek aan tijd. Immers: als je toch dat gereedschap in handen hebt, kun je ook gelijk even dat losse plintje vastmaken. Maar: dan is het handiger om eerst de vloer te schuren en te lakken... wat pas kan als het plafond opnieuw gesausd is, want als er spetters op de vloer komen, kun je die er nog af schuren. En je hebt maar een uur, want daarna moet je naar de voetbal... Lezers die ook naar Help, mijn man is klusser kijken, zullen de gedachtegang zonder veel moeite herkennen.

Van der Meer wisselt haar 'objectieve' beschrijvingen af met eigen ervaringen, die ze regelmatig relateert aan haar periode op de PAAZ. Daarbij spaart ze zichzelf niet, wat het boek een extra laagje geeft. De illustraties zijn simpel en versterken de tekst. Toch kan dat alles niet voorkomen dat het boek zo'n beetje halverwege begint te vervelen. De voorspelbaarheid doet haar intrede, de toon verrast niet meer, kortom: de nieuwigheid is eraf. De lezer weet het wel. 

Het houden van mannen is vooral geschikt om het ergens neer te leggen, het af en toe door te bladeren en er een stukje in te lezen, om het vervolgens weer weg te leggen.