Het bombardement op Rotterdam

Mijn opa en oma woonden in Rotterdam ten tijde van het bombardement. Ik heb me daar nooit zo'n voorstelling van kunnen maken. Tot nu. De voorkant van het boek zet je al aan voor het verhaal. De jongen op de voorkant stelt hoofdpersoon Joop voor. Maar de schaduw op de voorkant maakt dat je er ook een ander kind erbij kunt voorstellen op de puinhopen van Rotterdam. Zoals mijn opa, die toevallig ook Joop heette. Door het voorwoord van Koos Postema wordt dat versterkt: hij schrijft daar dat hij ook tussen het puin gelopen heeft als jongen, net als Joop.
Het verhaal begint met Joop die naar zijn moeder kijkt die andijvie aan het koken is. Joop houdt daar helemaal niet van en ziet er niet naar uit dat vanavond te moeten eten. Zijn moeder heeft een onrustig gevoel, alsof er iets gaat gebeuren. Die twee elementen maken dat je de spanning meteen ervaart. Je weet dat Joop die andijvie vanavond waarschijnlijk niet zal eten. En dat er inderdaad iets te gebeuren staat.
Joop gaat de straat op om zijn broer en oom te halen. En dan begint het bombardement. Marte Jongbloed beschrijft de geluiden, het stof, de grijze kleuren. De emoties van de mensen worden ingehouden omschreven, waardoor je als volwassene heel goed begrijpt wat er speelt, maar waardoor het voor kinderen toch niet te heftig is om te lezen. Joop dwaalt door de puinhopen van Rotterdam. Hij vindt een maatje en een poes. Samen proberen ze de stad te helpen, terwijl ze op zoek zijn naar Joops familie. In die tocht door de stad beschrijft Marte wat ze tegenkomen, wat zich daar afspeelt na die 13 minuten.
Dit boek is een must-have voor schoolbibliotheken, en een must-read voor iedereen. Zeker nu 80 jaar vrijheid voor de deur staat en de generatie die dit verhaal nog kan vertellen steeds minder vertegenwoordigd is.