Goede bedoelingen bij nood(lot)

De voordelen van Sint Barbara

De achterflap van de kaft spreekt over: Een meeslepende en uiterst grappige familieroman, waarin wordt verhaald van een avontuurlijke liefdesgeschiedenis met een donkergrijs randje.
Een boek over noodlot, liefde en verlangen naar zingeving. Je wordt nieuwsgierig. Zelf doe onder andere bij het bepalen of een verhaal mij zou kunnen aanspreken de ‘eerste-en-laatste-zin-test’.
Wekt dat mijn nieuwgierigheid, dan zou het kunnen dat het een lezenswaardig boek is.
“Hij had het de kinderen ook op een terras in Zutphen kunnen vertellen, of tijdens een wandeling over de Utrechtse Heuvelrug. “Wat er met de rechtervoet van Linnek gebeurd is, is tot op de dag van vandaag onopgehelderd gebleven.” Inderdaad voor mijn twee zinnen die mij nieuwsgierig hebben gemaakt naar het verhaal van ‘De voordelen van Sint Barbara’. Het boek heeft mij niet teleurgesteld.
Wat als een familieroman begint eindigt op een gegeven moment in een bijna absurdistisch verhaal, waarbij je absoluut niet kunt zeggen dat het absurdistische zich in de werkelijkheid niet zou kunnen voordoen. Ik zou mij best kunnen voorstellen dat in de reële wereld een dergelijk gezeul, zoals met Ruben Linnek, niet zou kunnen plaatsvinden. De schrijver weet het geloofwaardig op te schrijven. Mij deed het denken aan een film met louis de Funès, ‘Jo’ uit 1971.
Het verhaal is opgedeeld in prachtige kleine hoofdstukjes, waardoor je niet, bij het aan de kant leggen van het boek omdat je leestijd er voor dat moment opzit, ergens midden in een hoofdstuk moet stoppen met lezen. Ook vormen de vijf delen van het boek een mooi afgerond geheel. Het begrip familieroman verwijst naar de relatie van Ruben met zijn beide kinderen, zijn ex en de nieuwe vriendin. De bestempeling van het boek als een liefdesgeschiedenis heeft verschillende lagen. Er is een laag die verhaalt over de liefde tussen vader en zijn beide kinderen, een laag die verhaalt over de liefde van Ruben met zijn ex en zijn nieuwe vriendin en een laag die verhaalt van de liefde van Ruben met Amsterdam. Die laatste liefde is heel sterk. Ruben wil voordat zijn leven ten einde is terug naar Amsterdam, alwaar hij ook uiteindelijk begraven wil worden. Die laatste wens uit hij specifiek aan zijn kinderen. En deze uitdrukkelijke wens is de oorzaak van het uiteindelijk absurdistische verloop van het verhaal. Een verhaal waarbij je zo af en toe hartelijk kan lachen. Toch behoudt de schrijver volledig zijn grip op het verhaal, ook op de komische stukken. Het wordt geen slapstick. Het verhaal ontpopt zich in gedoseerde gebeurtenissen. Het boek wordt geen moment saai. Het is zeer lezenswaardig en beeldend geschreven voor een groot lezerspubliek. Ik zie de speelfilm wel verschijnen.