Duistere geheimen uit het verleden bedreigen alles …

Ik was niet bekend met Who-done-it’s uit het Scandinavische gedeelte van de wereld, laat staan uit thrillers uit IJsland. Ik moet zeggen ik ben erg positief verrast. Wat een prachtig boek. Wat een vaart in het verhaal. Kortom, een Who-done-it, spannend tot aan de laatste regel. In haar dankwoord schrijft de auteur, dat zij in dit boek wilde onderzoeken hoe ver mensen bereid zijn te gaan als ze deel uitmaken van een groep. Nu, ze is in haar onderzoek geslaagd.

Bereid je met dit boek voor op een krachtige omgeving, psychologische plaaggeesten, buitengewone plotwendingen en een veelvoud aan potentiële daders! Een van de elementen van dit boek is de onderliggende sinistere toon. Geen voor de hand liggende explosies, in plaats daarvan loop je argeloos rond in een web van naadloze, subtiele en stijlvolle geheimen, wraak en meedogenloze vergelding. Het verleden is de sleutel!

Het verhaal wordt op subtiele wijze opgebouwd door bij zowel de hoofdpersoon als bij ons de lezer stukjes van ideeën te laten vallen, ons langs verleidelijke sporen naar de moordenaar te leiden. De aanwijzingen die zowel de lezer als de personages krijgen, zijn slim, ze lijken onschuldig. Totdat de lezer of beter gezegd Elma de puzzelstukjes in elkaar begint te passen.

In het verhaal keert Elma terug van zwangerschapsverlof, terwijl haar partner Sævar nog met hun baby thuis is in hun nieuwe huis in Akranes. Elma begint met het onderzoeken van de moord op een man in een afgelegen vakantiehuisje. De dood is wreed en gewelddadig. Boven het lijk is een kwaadaardige boodschap, waarvan de tekst afkomstig is van een hymne. Is het rechtvaardiging, is het een waarschuwing, is het een nauwkeurige aanwijzing…?
Vervolgens beginnen de lichamen te vallen en deze zaak sijpelt door in Elma's persoonlijke leven. Sævar heeft het moeilijk om zijn focus te verleggen van werk naar kinderopvang... totdat de afleiding komt in de vorm van een doos met een dagboek, een doos die toebehoorde aan de vorige bewoners van hun huis! Wat heeft het dagboek te maken met de moorden? Een christelijk zomerkamp, ​​waar plezier en vrolijkheid veranderden in een spel van een andere soort! Een dagboek, vergeten maar potentieel cruciaal. Het brengt Elma en Sævar samen om antwoorden te vinden! Geheimen blijven nooit verborgen en “Sneeuwblind” staat vol met wat er gebeurt als ze onvermijdelijk aan de oppervlakte komen. Het gaat om misbruik, dwang, pesten, de wreedheid van bepaalde acties en de levenslange fysiologische en psychologische littekens die zijn achtergelaten. Maar het gaat ook over wie en door wie.

Het verhaal wordt de lezer gepresenteerd via een dubbele tijdlijn. Het onderzoek naar de moord(en) speelt zich af in het heden, waarbij de focus ligt op het onderzoeksteam, maar af en toe worden ook de perspectieven van andere personages die dicht bij de zaak staan, meegenomen. De andere tijdlijn speelt zich af in de weken voorafgaand aan de moord. Deze secties zijn geschreven vanuit het perspectief van Thorgeir en vanuit het gezichtspunt van een belangrijke verdachte. Via deze tweede tijdlijn geeft de lezer het gevoel dat hij/zij soms meer weet dan het onderzoeksteam, maar schijn bedriegt.

Nog even over de titel ‘Sneeuwblind’.
De oorspronkelijke titel Strákar sem meiða / Boys Who Hurt is goed te verklaren. Immers, ‘hurt (= pijn doen/gekwetst)’ kan zowel een werkwoord als een bijvoeglijk naamwoord zijn. Jongens die anderen pijn doen? Jongens die gekwetst zijn? Of is het een geval van gekwetste jongens die anderen pijn doen?
Maar Sneeuwblind? Ik kan het niet goed verklaren. Niet anders dan dat deze Nederlandse titel past in het rijtje van de andere Nederlandse titels van de in nederlands vertaalde boeken van de auteur.

Tot slot.
Ik begon met het te vermelden dat ik niet bekend was met Who-done-it’s uit het Scandinavische gedeelte van de wereld, laat staan met thrillers uit IJsland. Wel, dit was mijn eerste, maar zeker niet de laatste. Er zullen vele volgen, waaronder die van Eva Björg Ægisdóttir.