Van Goden, de maatschappijen die voorbijgaan

Na het Oude en het Nieuwe Testament nu Het Laatste Testament, waarin de langverwachte Messias zich aandient. De wereldgeschiedenis zou op een heel ander grondvesten gebaseerd zijn dan dat we tot nu toe hebben verondersteld. De Messias komt en doet zijn ding, maar ondervindt veel tegenstand. Orthodoxen zien in hem de antichrist. Zijn oplossing voor de wereldproblematiek, het Osisme, brengt een omwenteling teweeg met vergaande positieve gevolgen. Het Laatste Testament is het boek waarop velen lang hebben gewacht als een sprankje hoop in de bizarre tijden waarin we leven. Aldus een deel van de introductietekst van het boek.
Nu, dan wordt je wel nieuwsgierig en wil je het boek lezen.

Na het lezen van de boeken van Dan Brown, waarin Robert Langdon de hoofdpersoon is, ben ik echt een liefhebber geworden van boeken, waarin het verhaal wordt verteld door middel van korte hoofdstukken waarin er veel in een hoog tempo gebeurt met afwisselingen en aan het eind van ieder hoofdstuk een cliffhanger. Eigenlijk wil je dan niet ophouden met lezen. Je wilt steeds maar doorgaan. Ook het schrijven vanuit verschillende perspectieven is voor mij een enorm pluspunt. Je aandacht verslapt niet, het boek wordt daardoor niet saai. Het laatste testament voldoet tot op zekere hoogte aan mijn ideaalbeeld van een boek. Je wilt doorlezen. Tenminste dit geldt voor de eerste twee delen. Het derde deel voldoet minder aan mijn ideaal beeld. Deel drie is weliswaar ook opgedeeld in kleine hoofdstukken, maar de afwisseling is minder.

Het laatste testament wordt ingedeeld bij het genre Historische fictie, Alternatieve geschiedenis. Tijdens het lezen heb ik mij verschillende keren afgevraagd wat ik nu voor een boek las. Afwisselend had ik het gevoel terecht gekomen te zijn in een geschiedenisboek, een partijprogramma waarin de ideale maatschappij wordt beschreven (hoewel is die uiteindelijk wel zo ideaal), een studieboek, de Bijbel (het verhaal van de moeder van OrlandO komt overeen met de rol van Maria in het christelijke geloof) en een science fiction verhaal. Al lezend kom je er achter dat het verhaal een combinatie is van mythologie en SF. De bijzondere aanwezigheid van vreemde diersoorten en buitenaardse wezens (Goden) maakt dat voor mij dat ik het boek zou indelen bij het genre sciencefiction.
Ik moet vaak denken aan het boek van Erich von Däniken: ‘Waren de Goden Kosmonauten’.

Het boek is in een prettige schrijfstijl is geschreven. Beschouwende tekstdelen worden afgewisseld met dialogen en informatieve tekststukken. Het leest allemaal erg vlot.
Wat ik heel mooi vind is hoe de schrijver de 'erotische' scènes heeft beschreven. Met heel weinig woorden toch het totale gevoel overbrengen op de lezer. Subliem.

Voor lezers die houden van historische fictie, alternatieve geschiedenis en tijdens het lezen en-passant ook nog wat willen leren, is dit boek een aanrader. Een her-vertelling van de Griekse mythologie en Bijbel via een sciencefiction verhaal.