Wie niet weg is is gezien

Ik tel tot tien 1...2...3..4..4..6..7..8..9..10 . Elke moeder heeft wel eens verstoppertje gespeeld. Zo ook de moeder van de 4 jarige Ella.
Een spelletje met grote gevolgen...want als de moeder Ella gaat zoeken kan ze haar écht niet vinden..en dan is het geen leuk spelletje meer..
Ze denkt in eerste instantie dat Ella zich heel goed verstopt heeft in de speeltuin...maar na lang zoeken en roepen, beseft de moeder dat ze écht kwijt is. ..Haar ergste nachtmerrie...
De politie wordt ingeschakeld en zet een grote zoektocht op naar de verdwijning van Ella. Maar ook na lang zoeken wordt ze niet gevonden...

Vanaf het begin maakt het verhaal je al nieuwsgierig. Wie is de ontvoerder en wat is de reden van deze ontvoering?
Naarmate je verder leest ga je het begrijpen en vallen de puzzelstukjes op hun plaats.

Het motief waarmee de dader het kind in het begin heeft meegenomen is verrassend en die zet zich zeker voort in het verhaal.
Je begint zelfs beetje sympathie te voelen voor de dader, maar aan de andere kant blijft het een ontvoering van een kind, met de gevolgen en emoties die deze ontvoering allemaal te weeg brengen.
Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Lisa, Ella's moeder en Muriel en haar zoon Matthew.
Deze thriller heeft een vlotte schrijfstijl waardoor je boek zo uit hebt, zeker omdat je graag het einde wilt weten!
Maar een echte thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit is het niet. Het heeft wel een origineel einde wat je niet verwacht.

Deze thriller Ik tel tot tien heeft meerdere kanten die gaan over moederliefde, verlies, angst en de verliefdheid van haar dochter Chloë.
Het is herkenbaar voor iedere ouder..maar toch wel heel anders want de de invalshoek die Linda Green in Ik tel tot tien heeft gekozen is origineel.
Ik geef het boek vier ****, want er zit vaart in, de personages zijn goed uitgewerkt en het heeft een verrassend plot!