Lezersrecensie
The sound of silence
Auteur Mario Bergen is erin geslaagd om een vlot verhaal te schrijven dat zich afspeelt in het Midden-Oosten, een regio waar hij veel gereisd heeft en interesse in heeft.
Daniëlle Faas is het hoofdpersonage uit het boek en zij krijgt de opdracht om als journaliste verslag te doen van een grote klimaat conferentie in Jordanië.
Ze ontpopt zich als vrouw met een groot trauma dat zich uit in smetvrees en het bovenmatig drinken van een rood wijntje. Tijdens de trip raakt ze verzeild in de wereld van eco terrorisme. En dreigt er een grote chaos te ontstaan. Op filmische wijze groeit Daniëlle uit tot heldin, zowel in haar rol als journalist als voor zichzelf om met haar trauma’s te dealen.
De auteur strooit bovendien met mooie en beeldende zinnen
“Hoe mensen het bij één glaasje kunnen houden, heb ik nooit begrepen. Dat voelt voor mij hetzelfde als een liter benzine tanken en aan het einde van de straat te voet verdergaan.”
“De doortrapte dood heeft hen in het vizier en zit al te likkebaarden.”
Ik genoot van de culturele beschrijvingen van Jordanië, een voor mij onbekend land. Heb ook de nodige plekken even gegoogled om ze te bekijken. Mario schrijft daarnaast met veel kennis en achtergrond over de klimaat veranderingen in de wereld.
Het nawoord zorgde voor stilte in mij en een brok in de keel.
Graag sluit ik me aan bij de krachtige woorden van Mario: blijf geloven in het goede van de wereld en draag zorg voor elkaar.
Dank dat ik je debuut mocht lezen Mario, het was een mooi leesavontuur.
Daniëlle Faas is het hoofdpersonage uit het boek en zij krijgt de opdracht om als journaliste verslag te doen van een grote klimaat conferentie in Jordanië.
Ze ontpopt zich als vrouw met een groot trauma dat zich uit in smetvrees en het bovenmatig drinken van een rood wijntje. Tijdens de trip raakt ze verzeild in de wereld van eco terrorisme. En dreigt er een grote chaos te ontstaan. Op filmische wijze groeit Daniëlle uit tot heldin, zowel in haar rol als journalist als voor zichzelf om met haar trauma’s te dealen.
De auteur strooit bovendien met mooie en beeldende zinnen
“Hoe mensen het bij één glaasje kunnen houden, heb ik nooit begrepen. Dat voelt voor mij hetzelfde als een liter benzine tanken en aan het einde van de straat te voet verdergaan.”
“De doortrapte dood heeft hen in het vizier en zit al te likkebaarden.”
Ik genoot van de culturele beschrijvingen van Jordanië, een voor mij onbekend land. Heb ook de nodige plekken even gegoogled om ze te bekijken. Mario schrijft daarnaast met veel kennis en achtergrond over de klimaat veranderingen in de wereld.
Het nawoord zorgde voor stilte in mij en een brok in de keel.
Graag sluit ik me aan bij de krachtige woorden van Mario: blijf geloven in het goede van de wereld en draag zorg voor elkaar.
Dank dat ik je debuut mocht lezen Mario, het was een mooi leesavontuur.
1
Reageer op deze recensie