Verhalen in de stilte

Elk verhaal gaat over een vorm van stilte. Die zorgt dat ik tijdens het lezen vanzelf ook wat stiller wordt. De kracht van de woorden en mooie zinnen en verhalen zorgen voor een glimlach, een frons, een denkrimpel en af en toe een traan.

De titels zorgen voor extra leesgierigheid: (W)onderwater, Lauden, Herman en de cake, Hommels en een cocon, Waterkind.

Elk verhaal is de moeite waard, een avontuurtje op zich met na de laatste punt een moment van een zucht van herkenning, opluchting, ontlading, ontspanning.

Marceline geeft auteurs podium om hun woordkunsten te laten schitteren. En hoe fijn is het dat ze het boek zelf met een prachtig verhaal afsluit.

Enkele zinnen:
“Alsof ik verdronk in een stilte die ik niet zelf had gekozen.”

“In de stilte zie ik jou en jij ziet mij, we begrijpen elkaar, we hebben onze eigen taal.”

“Ik hou niet van stilte om me heen. Dat maakt me veel te bewust van het rumoer in mijn hoofd.”

Mijn favoriet: “In de stilte zie ik jou en jij ziet mij, we begrijpen elkaar, we hebben onze eigen taal.”