Taal zo trefzeker als een kiezel

Een grillig soort grind van Ine Boermans is een opvallende roman die me vanaf de eerste pagina bij de lurven greep. Ine weet zware thema’s—verlies, psychische worstelingen en een kind dat zich niet thuis voelt bij vader en moeder op zo’n manier te benaderen dat ik me nooit volledig in melancholie verloor. De humor, soms droog, soms absurd, fungeert als een luchtzak onder de zwaarte. Daardoor voelt het boek nooit somber, maar juist menselijk.

Wat vooral opvalt, is de schrijfstijl. Ine kiest voor korte, precieze zinnen die trefzeker zijn als kiezels die in één beweging hun doel raken. Geen overbodige omwegen, geen literaire dikdoenerij—slechts taal die doet wat ze moet doen. Deze bondigheid geeft het verhaal vaart en scherpte, waardoor ik als lezer steeds op het puntje van mijn stoel bleef.

Een grillig soort grind is een roman die schuurt, maar nooit afstoot. Het is een boek dat me liet glimlachen op momenten waarop ik dat niet verwachtte, en dat met weinig woorden veel zegt.

Ben heel benieuwd geworden naar haar eerdere werk. Wat las jij al van Ine Boermans en wat was je leeservaring?