Wie durf jij te zijn als iedereen kijkt

Zoals salamanders doen is een boek dat zich niet laat vangen in een strak kader. Anna-Rixt Meekma beschrijft het leven van Mira op een unieke, bijna poëtische manier, waarbij alledaagse situaties worden uitvergroot tot momenten die diep doorwerken in hoofd en hart. Juist in die dagelijkse observaties schuilt de kracht van het verhaal: een opmerking, een stilte, een klein gebaar kan bij Mira een stroom aan gedachten en gevoelens losmaken. Anna-Rixt weet die innerlijke bewegingen trefzeker en kwetsbaar te verwoorden.

Als lezer volg je Mira terwijl ze leert leven met de golven in haar leven, in plaats van er voortdurend tegenin te zwemmen. Dat proces gaat niet zonder strijd, twijfel of terugval, maar juist die eerlijkheid maakt het verhaal zo herkenbaar. Het boek nodigt uit om stil te staan bij je eigen manier van omgaan met emoties, verwachtingen en verandering. Het liet mij nadenken over mezelf en mijn eigen golven.

Een bijzondere en mooie bonus in het boek is de rol van muziek. De playlist die bij het verhaal hoort, verdiept de leeservaring en geeft extra kleur aan Miras belevingswereld. Muziek wordt een verlengstuk van wat niet altijd in woorden te vatten is, en dat voelt oprecht en raak.

Dit is een boek dat mij heeft geraakt. Het liet me voelen, maakte me aan het lachen én aan het huilen. Het is een verhaal dat onder je huid kruipt en daar nog even blijft zitten nadat je het hebt dichtgeslagen. Ik heb grote bewondering voor Anna-Rixt en haar moed om dit deels autobiografische boek te schrijven. Die openheid en kwetsbaarheid maken Zoals salamanders doen tot een krachtig, eerlijk en bijzonder menselijk boek.

Enkele mooie zinnen:
Laveren met mensen, het was haar grootste uitdaging in het leven. Omgaan met mensen, zonder zichzelf te verliezen. Dat was de kunst.

Meedeinen met de golven, ze vond het zo mooi. Want dat daagde haar uit. Het liet haar ervaren dat er bijna altijd een oplossing is. En zo niet, dan toch.

Dank dat ik je boek mocht lezen Anna-Rixt.