Intrigerend en spannend

Overspel van de Nederlandse schrijfster Nicolet Steemers is gebaseerd op de onlangs uitgezonden gelijknamige tv-serie. Normaal gesproken zie ik dat liever andersom, maar in dit geval heeft het zo zijn na- maar ook voordelen.

Iris Houwenaar, fotografe en moeder, valt onverwacht als een blok voor Willem Steenhouwer en hij voor haar. Ze beginnen een affaire. Helaas is haar echtgenoot Pepijn officier van justitie en minnaar Willem ‘advocaat van de duivel’, namelijk van zijn rijke, maar dubieuze schoonvader Huub Couwenberg. Wanneer Couwenbergs zwager onder verdachte omstandigheden verdrinkt en zijn zwakbegaafde zoon Björn van moord wordt verdacht, komt er een allesvernietigende golf van gebeurtenissen op gang. Iris’ overspel met Willem is op zijn zachtst gezegd nogal slecht getimed en beïnvloedt gemoederen én daden. De levens van veel direct en indirect bij de Couwenbergs betrokken personen komt op zijn kop te staan. Met zijn allen stevenen ze onherroepelijk af op ieder zijn of haar eigen afgrond. Alles komt tot een dramatisch hoogtepunt in de rechtszaal - waarmee de mysterieuze proloog verrassend wordt verhelderd.

Tenminste, wanneer je de tv-serie natuurlijk niet al hebt gezien. Wat bij mij niet het geval is. Aanvankelijk begon ik met enige scepsis te lezen, aangezien mijn ervaring is dat thrillers gebaseerd op films of tv-series kwalitatief soms flink te wensen overlaten, vaak vlak en ‘leeg’ zijn, of slordig geschreven. Daar is echter geen sprake van bij dit boek. Hoewel verteld in de onvoltooid tegenwoordige tijd en hoewel je duidelijk kunt merken dat de vaart erin gehouden wordt, heb je als lezer niet het idee van cliffhanger naar cliffhanger meegevoerd te worden. Ook het wisselende perspectief van de (vele) personages wier levens en motieven allemaal aan bod komen werkt goed en spanningsopbouwend. Soms is het wel wat lastig qua namen - wie is ook alweer wie - en dan is het toch wel handig om er een gezicht bij te hebben van de tv-serie.

Groot voordeel van een boek is natuurlijk de beschrijving van de visie en de beleving van personages. Gevoelens en beweegredenen hoeven niet visueel verduidelijkt te worden, maar kunnen in woorden verteld. Zo ook achtergronden uit het verleden, en dingen die psychologisch verduidelijken. Wat dit laatste aspect betreft: hierin zit toch een beetje het manco van het boek. Er wordt nogal gedoseerd gebruik gemaakt van psychologische verklaringen. Logisch, gezien het flinke aantal personages, maar de psychologische benadering schiet hier en daar toch echt te kort, en is soms zelfs niet overtuigend. Zo is bijvoorbeeld de verliefdheid tussen Iris en Willem zó spontaan, zó zonder aanleiding en blijven de gevoelens tussen hen zó vaag en oppervlakkig - het wilde er bij mij niet echt in! Dat ging ten koste van het begrip voor en de acceptatie van een aantal gebeurtenissen in het verhaal.

Als ik op een schaal van 5 een cijfer moet toekennen zou ik het liefst 3,5 punten geven. Slechts een 3 omdat de psychologische uitwerking toch wat vlak is, en een half punt extra omdat de auteur er zeer behoorlijk in geslaagd is het scenario tot een intrigerend en spannend boek te bewerken. Het boek is interessant voor mensen die de serie gezien hebben, maar zeker ook voor mensen die gewoon een spannend, herkenbaar Hollands boek willen lezen.