Sterk begin van de serie

Andreas Gruber (1968) is Oostenrijker en schrijft voornamelijk fantasy, horror en thrillers, maar ook young adult-boeken en sciencefiction. Aan het begin van zijn carrière schreef hij auteursportretten en stortte zich op kortverhalen (die in tientallen magazines gepubliceerd werden). In de Duitstalige landen is hij al jaren erg populair, zijn fans worden Grubies genoemd. Het is onbegrijpelijk dat het zolang geduurd heeft voor een Nederlandse uitgever het werk van Gruber oppikte. Met Stervensuur wordt in 2023 eindelijk een begin gemaakt met de vertaling van zijn bekendste en langstlopende thrillerserie, namelijk die met de Duitse commissaris Sabine Nemez en haar Nederlandse collega Maarten S. Sneijder. Alvast drie van de zeven titels krijgen een vertaling, de eerste is van de hand van Hilke Makkink.

Stervensuur begint met een schitterende, spannende proloog; meteen is de toon gezet. Gruber neemt je mee in een meedogenloos spel dat zijn weerga niet kent. Iemand ontvoert vrouwen en neemt daarna contact op met een bekende van de persoon in kwestie. Roept die de hulp in van de politie, dan wordt het slachtoffer onmiddellijk vermoord. De enige manier om dat te vermijden, is er binnen 48 uur achter te komen waarom hun geliefde ontvoerd werd. Een opgave die gedoemd is te mislukken, de slachtoffers worden steeds talrijker. Wanneer rechercheur Sabine Nemez persoonlijk betrokken raakt bij de zaak, tast ook zij in het duister. Tot haar Nederlandse college, profiler Maarten S. Sneijder, haar pad kruist en ze samen steeds dichter bij de oplossing van het raadsel komen.

Aan alles merk je dat Gruber geen beginnend auteur was toen hij dit boek schreef. Hij had op dat moment, in 2013, al tientallen kortverhalen en romans gepubliceerd en een aardig aantal prijzen in de wacht gesleept. De plot zit ingenieus in elkaar en combineert meerdere verhaallijnen. Naast de hierboven geschetste zaak is er het verhaal van psychotherapeute Helen, die net als Nemez en Sneijder in het onderzoek verwikkeld raakt en mede de hoofdrol zal opeisen. Voor ze het beseft ligt haar leven aan diggelen en is ze betrokken bij iets wat haar zowel persoonlijk als professioneel raakt. Stervensuur is geen simpel verhaaltje, maar een thriller waar je je tanden in kunt zetten.

Meest opvallende figuur is zonder twijfel Maarten S. Sneijder. Lang, kaal, arrogant en bekend om zijn onconventionele manier van werken. En toch ga je van hem houden. Aan zijn zijde de jonge Sabine Nemez, niet alleen rechercheur maar eveneens de steun en toeverlaat van haar zus, die in haar eentje drie kinderen moet opvoeden. Net als een aantal andere personages laat Gruber hen tot leven komen, elk met hun goede maar ook minder mooie kanten. De auteur schrijft eenvoudig, zodat alle aandacht kan gaan naar de uitwerking van de plot. Lange tijd tast iedereen in het duister, al wordt er voor de lezer hier en daar een tipje van de sluier opgelicht. De proloog buiten beschouwing gelaten, beslaat het boek slechts een drietal dagen, maar dat gevoel heb je geenszins. Spannend blijft het tot op het einde, want ook al denk je uiteindelijk te weten wie de moordenaar is, je moet hem natuurlijk nog wel te pakken krijgen …

Conclusie? Stervensuur is het sterke begin van een serie, die in het Duits al zeven delen kent. De personages Sneijder en Nemez spreken tot de verbeelding en bewijzen in dit eerste boek al meteen dat ze elkaar versterken. Het is slechts een kwestie van tijd voor Andreas Gruber ook in ons taalgebied naam zal maken.

[Deze recensie is gebaseerd op Todesfrist, de originele versie van het boek]