Té veel horror en magie, té weinig thriller

Thomas Olde Heuvelt ( 1983 ), Nederlands auteur, schrijft thrillers, horror - en magisch realistische romans en korte fictie. Internationale doorbraak kwam er met 'Hex' dat in 2016 in de Bestseller 60 stond. Hij won als eerste Nederlander ooit de Amerikaanse Hugo Award voor zijn verhaal 'The day the world turned upside down' en werd hij genomineerd voor de World Fantasy Award. Zijn werk wordt o.a. beïnvloed door Stephen King en Roald Dahl.
" Klimmen en eenzame tochten maken zijn voor mij meditatieve bezigheden " zegt hij in De Volkskrant ( Evelien van Veen, 17 mei 2019 ).


De berg Maudit, een Zwitserse Alpenreus, heeft voor Nick een magische, mystieke uitstraling. De drang om hem te beklimmen wordt steeds groter en samen met zijn klimmaatje Augustin besluit hij de gevaarlijke tocht te ondernemen, zeer tot tegenzin van zijn Amerikaanse vriend en linguïst Sam Avery. Tijdens de klim gebeurt er een ongeluk: Augustin verdwijnt en Nick wordt levensgevaarlijk gewond.
Nick zal nooit meer dezelfde persoon worden. Niet alleen fysiek maar ook psychisch is hij een ander mens geworden. In Grimentz, het Zwitserse dorp waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt, vinden magische, horrorachtige gebeurtenissen plaats: duistere machten nemen het over van de realiteit.
Wat is er daar hoog in de bergen precies gebeurd en kan de liefde tussen Nick en Sam deze gebeurtenissen trotseren?


Thomas Olde Heuvelt is een onmiskenbaar talent in zijn genre, met Stephen King allures. Hij heeft een vlotte pen en hij is een geboren verhalenverteller. 'Echo' brengt hij bij de lezer is een soort dagboekvorm zodat je regelmatig te maken krijgt met perspectiefwisselingen: de gedachtengang van de twee protoganisten wordt zeer sterk uitgediept.
De auteur is zéér bedreven in het neerzetten van personages: de karakters staan er en zijn zonder meer strak getypeerd. Zeker een pluspunt in de schrijfstijl van Thomas. Neem hierbij een perfecte setting en je krijgt het gedroomde decor voor een nagelbijtende thriller.


Tijdens het eerste deel van het boek had de schrijver mij in zijn ban. Het is ook in dat eerste deel dat we als lezer kennismaken met de passie van de auteur: alpinisme. Het tot in de puntjes afgewerkte verslag, met oog voor alle technische aspecten en de gedetailleerde weergave van de situaties die zich voordoen op de flanken van een berg, waaruit blijkt dat Olde Heuvelt een ervaringsdeskundige is, heeft mij ontzettend kunnen boeien.
Maar dan komt de kentering: duistere machten nemen de overhand in het verhaal.
" Echo is thriller, horror- en klimboek tegelijk " lees ik in De Volkskrant (Evelien van Veen, 17 mei 2019). Horror, ...
Is het in dit geval dan nog wel opportuun om van een thriller te spreken?


Naast de positieve elementen die er zeker en vast zijn terug te vinden in dit verhaal heb ik toch nog wel wat opmerkingen voor wat betreft de inhoud en de stijl.

Het overvloedige gebruik van het Engels van een Nederlandstalige auteur in een Nederlandstalige thriller. Dat Sam Avery een Amerikaanse linguïst is, is geen enkele reden voor een auteur om zijn perfecte kennis van het Engels te etaleren: misplaatst. Het boek staat vol met Engelse uitdrukkingen en zinnen die erg storend zijn in het vlot lezen van het boek. Zelfs in het taalgebruik van een Chinees personage is Engels terug te vinden, ...
Het tweede deel, na de vreemde gebeurtenissen op de Maudit, is zo uitgerokken en langdradig. Dat zorgt er voor dat de interesse vlug afneemt. Dat is jammer, want daardoor ga je als lezer waarschijnlijk essentiële delen missen.
Het gebruik van afkortingen in eigennamen is ontzettend storend. Het is niet omdat het verhaal in dagboekvorm geschreven is dat deze schrijfwijze moet toegepast worden.

Thomas Olde Heuvelt heeft zeker heel wat in zijn marge in zijn eigen stijl. Ik had veel meer van dit boek verwacht, maar hoe verder in het boek, hoe zwaarder de bladzijden werden. Het is zeker niet een auteur waarvan ik nog boeken ga lezen.