Van kabbelend vroeger naar hedendaagse hardheid

Zelden las ik een boek dat mij op zoveel vlakken raakte. Beginnend na de eerste Wereldoorlog, eindigend na de tweede.

Het boek begint zacht en kabbelend als een 19e eeuwse roman, als we de oudste Seagrave telg, Christabel, leren kennen. Een avontuurlijk kind dat vreselijk graag een broertje wil.

Samen met haar en later ook haar halfzusje en het altijd zo generate broertje Florence en Digby, volg je deze drie verwaarloosde kinderen van klein en avontuurlijk naar volwassen en ondernemend. Hoe zij zich ontplooien in hun zelfgemaakte 'Walvistheater', de liefde en steun die zij in elkaar vinden. Uiteindelijk ook hoe zei alledrie hun eigen leven vinden, om toch altijd weer bij elkaar te komen.

Hoewel het boek in zijn geheel teder en kwetsbaar is geschreven, ruilen de eerste, kabbelende hoofdstukken zich langzaam in voor vlottere hoofdstukken met een hedendaagse hardheid. Zo groei je mee van een onbezonnen jeugd naar een zware jongvolwassenheid in WOII.

Een absolute aanrader voor de lezer die van een warm en toch tragisch boek houdt, met karakters die ook als je het boek dichtslaat nog in je hart blijven wonen.