Kracht in alledaagse herkenbaarheid

Uitgedokterd is een sterke thriller die zijn schokmomenten niet zoekt in het ontastbare, maar in alledaagse herkenbaarheid. Iets wat mij persoonlijk meer aanspreekt dan de gemiddelde detective thriller is in deze medische thriller ruimschoots terug te vinden.

Kalkman heeft een prettige, literaire schrijfstijl. Pareltjes van zinnen en prachtig gekozen woorden die je in het dagelijks leven niet altijd hoort, sieren het boek zonder te overdrijven. Je blijft lezen en kan je niet aan het gevoel ontrekken dat je hier met een van de grotere van Nederland te maken hebt. Wat een auteur!

Ik kan mij voorstellen dat je dit boek anders leest als je zelf moeder bent en meegetrokken wordt in het gevoel van Eveline, een van de sprekers in het boek. Voor mij was het juist de relatie tussen chrirurg Justus en zijn zwager/afdelingshoofd Ferdinand die mijn zenuwen flink wat te voorduren gaf.
Overigens ligt daar voor mij ook de kracht van Uitgedokterd; Antoinette Kalkman had er eenvoudig voor kunnen kiezen dit vreselijke gebeuren enkel vanuit de positie van de familie die het overkomt te belichten. Ze schuwt het echter niet ook de verschillende kanten vanuit de medische staf te bekijken, wat het boek niet alleen diepgaander, maar ook realistischer maakt. Een verhaal heeft immers altijd minstens twee kanten. Er wordt niets goedgepraat, maar de kwetsbaarheid van de situatie en karakters wordt wel uit verschillende hoeken belicht.
Dat verpakt in een staaltje gruwel en gerechtigheid maakt het met recht een thriller.