Een kleine geschiedenis aan de hand van één gezin

Zo af en toe kom je een boek tegen waarbij je baalt dat een zesde ster geen mogelijkheid is. Wat mij betreft had dit boek namelijk zes sterren verdiend.

We volgen het gezin Koelemeijer door de ogen van de 12 op dat moment nog levende kinderen. Van de oudste naar de jongste nemen zij ons mee naar hun persoonlijke geschiedenis. De tijd waarin zij opgroeiden, de relatie met hun ouders, broers en zussen en liefjes. Hun studies, hun carrieres, hun kinderen.

Deze blik terug in de tijd wordt afgewisseld met een meer hedendaagse kijk op de zorg voor hun dementerende moeder, wat ook door ieder kind op zich, hoewel nu stuk voor stuk volwassen, anders wordt ervaren. Wanneer is lijden genoeg geleden en hoe beslis je hoe nu verder, zeker als deze beslissing door twaalven gedeeld moet worden? Kwetsbaar en pijnlijk, het achteruit zien gaan van je moeder.

Door de ogen van deze twaalf kinderen van Maria Zachea, van kind tot volwassenen, krijgen we een kleine geschiedenis van de 20e eeuw gepresenteerd op gedetailleerde en persoonlijke wijze. Een mooi kijkje hoe ieder zijn omgeving anders ervaart, van opvoeding tot relatie met je ouders. Maar ook hoe de tijd waarin of het karakter waarmee je geboren wordt, bepaalt hoe je een soortgelijk leven ervaart.