Vierde deel in de Achterhoekserie over Eva Romeijn

Corine Hartman heeft al diverse titels op haar naam staan. Zelf vindt ze dat deze serie onder de noemer cosy crime valt. Er komen geen bloederige scènes in voor, geen gewelddadigheden en weinig actie, maar wel worden we getrakteerd op een boeiend verhaal dat ook psychologische diepgang kent.

Eva Romeijn woont sinds enkele jaren weer in het pittoreske Vorden. Ze werkt als kunstschilder, maar sinds de dood van haar hartsvriendin Annemarie kan ze zichzelf er niet toe zetten haar werk weer op te pakken. Als ze op een avond thuiskomt, vindt ze een jong meisje dat zich in haar woning verstopt heeft. Het is Amelie Verhaegen. Het zeventienjarige meisje is alom bekend in Vorden. Ze is de dochter van de directeur van een miljoenenbedrijf in huishoudelijke artikelen. Op haar negende werd ze ontvoerd. Toen het losgeld van vier miljoen betaald was, werd ze weer vrijgelaten.

Na dit trauma stort haar leven helemaal in, als haar vader verdwijnt en haar moeder sterft. Om hiermee om te kunnen gaan volgt ze op vrijwillige basis therapie bij de psychiatrische kliniek Groot Graffel in het nabijgelegen dorp Warnsveld. Eva voelt zich geroepen dit angstige en beschadigde meisje te helpen en biedt haar aan een tijdje bij haar te blijven wonen en haar talent op het gebied van schilderen te helpen ontwikkelen. Dat haar vrienden hier niet achter staan, deert haar niet. Dan wordt er bij Groot Graffel een dode gevonden en later een tweede in de tuin van Eva bij de bijenkasten. Zelfs Eva twijfelt nu aan de oprechtheid van Amelie, maar blijft geloven in het beschadigde meisje.

Corine Hartman heeft met dit vierde deel personages beschreven die nog meer diepgang bezitten dan in haar eerdere delen. Met ieder deel in deze serie kruipen de karakters meer onder je huid, je leert ze ook steeds beter kennen. De gebeurtenissen in de voorgaande boeken worden wel telkens gememoreerd, maar er wordt niet te veel op ingegaan. Het is daarom wel aan te bevelen de serie op volgorde te lezen om een goed beeld te krijgen van Eva Romeijn en de mensen om haar heen.

De stijl van Corine Hartman is filmisch. Je ziet het prachtige Vorden met zijn indrukwekkende kastelen en prachtige natuur zo aan je geestesoog voorbijtrekken. En zeker als je er woont, wordt er zoveel genoemd dat je met eigen ogen wilt verifiëren of deze details herkenbaar zijn. En daarin word je als lezer zeker niet teleurgesteld. Ook de beschrijving van de karakters raakt. Het is zo goed voorstelbaar dat het verleden van Eva haar met andere ogen naar Amelie laat kijken.

De dochter die goed wilde doen is een aanrader voor diegenen die van spannende boeken houden zonder veel geweld, maar waarin wel de psychologische achtergrond van de personages heel goed uit de verf komt. Hartman geeft blijk van een diep inzicht in de menselijke ziel. Daarnaast wordt de schilderkunst goed uitgediept en ook het houden van bijen wordt duidelijk beschreven. Hopelijk komt de auteur snel met een volgend deel in deze serie, want Eva Romeijn voelt inmiddels als een goede vriendin die je in je hart hebt gesloten.

Meer recensies lezen? Neem een kijkje op indeboekenkast.com.