Thriller op z'n Aziatisch

Alex is een professioneel sluipschutter, opgeleid door de besten die er zijn. Hij was de beste van zijn lichting en is een meester in het vermommen en misleiden. Door eerst de omgeving en alle omstandigheden goed te analyseren, weet hij de perfecte situatie te creëren om genoeg verwarring te veroorzaken zodat hij zijn slachtoffer kan omleggen en vervolgens ongezien weg kan komen. Zo ook bij zijn meest recente opdracht in Rome. Althans, dat denkt hij. Hij wordt echter op de voet gevolgd door een collega die blijkbaar de opdracht heeft gekregen om hém om te leggen. Waarom? En door wie is hij gestuurd? Was zijn eigen opdrachtgever misschien ook de opdrachtgever van zijn achtervolger?
Ondertussen is aan de ander kant van de wereld in Taipei rechercheur Wu bezig met een moord en een zelfmoord. Met nog twaalf dagen te gaan tot aan zijn pensioen kan Wu deze eenvoudige zaken nog even op zijn gemak afhandelen. Maar zo zit Wu niet in elkaar: hij is een doorgewinterd rechercheur met de nodige ervaring en heeft al snel in de gaten dat de zelfmoord geen zelfmoord is. Waarom heeft de dader zijn best gedaan om het op zelfmoord te laten lijken? En is er wellicht een verband met de andere moord? Of zelfs met de drie moorden die in Europa gepleegd zijn? Wat weten zijn meerderen wat hij niet weet, of misschien zelfs niet mág weten? Genoeg raadsels voor Wu om zijn hoofd over te breken in de twaalf dagen die hem nog resteren tot zijn welverdiende rust.
“De Sluipschutter” komt wat traag op gang. Het duurt even voor je ‘in’ het verhaal zit. De Aziatische namen van de personages die allemaal op elkaar lijken (althans voor ons, westerlingen) helpen daar niet aan mee. Het voortdurend heen en weer bewegen van het verhaal van sluipschutter Alex in Europa en dat van rechercheur Wu in Taipei houdt samen met de ingelaste flashbacks de aandacht van de lezer toch lang genoeg vast om te weten waar een en ander toe gaat leiden, zonder dat het echt spannend wordt. Pas als je ongeveer de helft van het boek gehad hebt, begint het verhaal op gang te komen, beginnen er wat verbanden duidelijk te worden tussen de verhaallijnen van de beide hoofdpersonages en krijg je de smaak van het verhaal wel te pakken. Soms vrij letterlijk, door de vele verwijzingen naar eten in het boek, die soms ook wel irritant kunnen zijn. De rol van Wu’s zoon, die aanvankelijk marginaal lijkt te zijn maar even verderop in het verhaal opeens cruciaal wordt, is de meest verrassende wending in het hele plot.
Doordat je aan het begin van het boek al met de sluipschutter kennis maakt en je dus eigenlijk al lijkt te weten hoe de vork in de steel zit waarna je vervolgens met de rechercheur over de schouder meekijkt, doet het een beetje denken aan Columbo: we zoeken niet de dader maar eerder het motief en je vraagt je stilaan af hoe lang het duurt voordat de rechercheur door heeft wat er aan de hand is. Toch heeft dit boek meer in zijn mars dan een simpel Columbo-plotje. Uiteindelijk weet het wel de aandacht vast te houden en is de ontknoping verrassender dan je zou vermoeden.
Alles bij elkaar een moeilijk te peilen thriller. Een aanrader zou ik het niet willen noemen. Maar uiteindelijk heb ik toch wel plezier gehad aan het lezen van het eerste deel van deze nieuwe Aziatische thrillerserie, dat blijkbaar gebaseerd is op een waargebeurd verhaal.