Phileine Zegt Sorry | Ronald Giphart | Balans | 1996

Phileine is een eigenzinnige vrouw van ongeveer 25 met een sterke mening en geen filter. Ze haat iedereen en is een best negatief karakter dat veel vloekt. Haar liefde voor haar vriend Max is het enige wat hier een beetje verandering in brengt.
Max is een rustige jongen die veel geduld voor Phileine heeft en haar egoïstische trekjes en uitbarstingen. Zijn liefde voor theater is de primaire aanleiding van het plot.
Het verhaal begint direct met dat ze met Max op de grond zit in een parkje, en dat ze te horen krijgt dat Max naar New York zal vliegen om zijn liefde voor theater te omarmen.
Ze gaat later in het boek ook naar New York om Max op te zoeken, maar het duurt niet lang voordat alles misgaat.
Max speelt het toneelstuk “Romeo & Juliet” waar de focus erg op seks ligt, met name omdat dit een pornografische versie bleek te zijn. Dit valt niet goed bij Phileine. Ze creëert een scène bij het publiek en schreeuwt naar Max. Ze loopt uiteindelijk boos weg. Ze raakt hierna in gesprek met Max en hij verwacht dat zij haar excuses aanbiedt. Maar Phileine weigert dit te doen omdat ze in haar ogen nooit iets fout doet. Ze maken het alsnog goed, totdat Max vertelt dat het toneelstuk nog twee keer opgevoerd zal moeten worden. De boosheid en frustratie bij Phileine keert direct weer terug.
Uiteindelijk komt ze zichzelf toch tegen en biedt ze haar excuses aan op podium.
Ik vond dit boek wel grappig om te lezen, omdat het anders is dan andere boeken.
Vooral omdat Phileine gewoon zegt wat er in haar opkomt. Ze laat zichzelf gaan en dat is leuk om te lezen. Alhoewel, dit is totaal niet mijn type boek. Dus ik raad het niet aan. Als je iets nieuws zou willen proberen dan kan je het een kans geven.